بيان آيه 171

لغت‌

نتق: كندن چيزى از ريشه. برخى گويند: به معناى بلند كردن و برخى گويند: به معناى كشيدن است.

ظلة: آنچه سايه مياندازد همانند: سقف و ابر و ديوار

مقصود

اكنون بازهم در باره قوم موسى مى‌فرمايد:

(وَ إِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ كَأَنَّهُ ظُلَّةٌ): ياد آور هنگامى را كوه را از ريشه بركنديم و بر سر لشكر موسى كه مساحت يك فرسخ را فرا گرفته بود، سايه كرديم. تو گويى قطعه ابر يا سقفى بود.

(وَ ظَنُّوا أَنَّهُ واقِعٌ بِهِمْ‌): حسن گويد: يعنى يقين كردند كه بر سرشان فرو مى‌آيد:

رمانى و جبائى گويند: يعنى احتمال قوى مى‌دادند كه ...

(خُذُوا ما آتَيْناكُمْ بِقُوَّةٍ): به آنها گفتيم: دستوراتى را كه در تورات به شما داديم با جديت، بگيريد و بدون سستى بكار ببنديد.

(وَ اذْكُرُوا ما فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ‌): و بياد آوريد عهد و پيمانهايى كه در آن از شما گرفته‌ايم. تا تقوى پيشه كنيد و از كيفر خدا بترسيد. تفسير اين آيه در سوره بقره گذشت‌

.