(اين) است زيرا قرآن حاضر و مورد اشاره قرار گرفته است و در اشعار و ادبيات عرب نظير دارد[1].

فرّاء و ابو على جبائى ميگويند چون خدا به پيامبرش وعده داده بود كه بر او كتابى نازل كند كه آب آن را محو نكند و حوادث ايام از بينش نبرد و كهنه‌اش نگرداند پس از نازل كردن قرآن فرمود اين همان كتابى است كه بتو وعده داده بوديم.

مبرّد ميگويد: معناى «ذلك» اينست كه اين همان كتابى است كه ما در كتابهاى آسمانى قبلى وعده داده بوديم.

بعضى گفته‌اند منظور از كتاب تورات و يا انجيل است ولى با توجه بصفاتى كه قرآن براى اين كتاب ذكر ميكند مانند(لا رَيْبَ فِيهِ هُدىً لِلْمُتَّقِينَ) (بى شك راهنماى پرهيز كاران است) و نيز با توجه به تحريف تورات و انجيل بقول خود قرآن:(يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَواضِعِهِ)[2] يعنى (گروهى از يهود كلمات خدا را از محل خود تغيير ميدهند).

اين قول كه منظور از «كتاب» تورات و يا انجيل باشد باطل است.

(لا رَيْبَ فِيهِ) يعنى اين كتاب بيان و هدايت و حق و معجزه است و از اين جهات سزاوار است كه در آن بد گمانى راه نيابد و منظور، خبر دادن به اينكه كسى در آن بدگمانى و شك ندارد نيست چه، پيداست كه بسيارى از مخالفين اسلام در آن ترديد كردند.

بعضى گفته‌اند در اين آيه چيزى تقدير شده است و آن: «لا سبب ريب فيه» يعنى چيزى كه سبب شك و بد گمانى شده چون تناقض گويى و پيچيدگى كلمات و ادّعاهاى بدون برهان در اين كتاب وجود ندارد.

برخى ديگر كلمه‌(لا رَيْبَ) را بمعناى نهى گرفته ميگويند معناى آيه اينست:

[1] مانند اين شعر:

[2] آيه 45 از سوره نساء