سوره بقره‌

اين سوره همه‌اش مدنى است جز يك آيه و آن‌(وَ اتَّقُوا يَوْماً تُرْجَعُونَ فِيهِ إِلَى اللَّهِ) (بترسيد از روزى كه همه بسوى خدا باز ميگرديد) كه در منى سال حجة الوداع نازل شد.

عدد آياتش دويست و هشتاد و شش است بنا بر عدد كوفى كه از على 7 نقل شده است و دويست و هشتاد و هفت بنا بر عدد بصرى و دويست و هشتاد و پنج در عدد حجازى و دويست و هشتاد و چهار بنا بر عدد شامى (كه از ذكر موارد اختلاف آنها در اينجا صرف نظر كرده و بيان هر يك را بمحل خود موكول مى‌كنيم).

فضيلت اين سوره‌

ابىّ بن كعب از رسول اكرم نقل ميكند كه فرمود هر كسى اين سوره را بخواند سلام و رحمت خدا بر او باد و به او اجر مرزبانان و فدا كاران در راه خدا را ميدهند.

همو ميگويد: پيامبر بمن گفت: اى ابىّ بمسلمانان بگو كه سوره بقره را ياد گيرند كه فرا گرفتن آن بركت و ترك آن موجب حسرت است و ساحران توانايى آن را ندارند.

سهل بن سعد ميگويد: رسول اكرم فرمود: براى هر چيز قلّه‌اى است و قلّه قرآن سوره بقره است در هر خانه‌اى كه خوانده شود اگر در روز باشد تا سه روز شيطان وارد آن خانه نخواهد شد و اگر در شب باشد تا سه شب از داخل شدن شيطان بدانجا در امانند.

روايت شده است كه رسول اكرم جمعيّتى را بمكانى فرستاد. سپس خودش بدنبال آنان رفت و از يك يك آنان ميپرسيد كه از قرآن چه مقدار و كدام سوره را حفظ دارى تا بجوانى كه از همه سنّش كمتر بود رسيد او در جواب اين سؤال رسول اكرم قسمتى از قرآن و سوره بقره را نام برد كه حفظ دارد حضرت رو بجمعيّت كرد و گفت: اكنون برويد و اين جوان امير بر شما است.