دانسته است. و نيز از على 7 نقل شده كه حضرت رسول 6 فرمود: كسى كه قرآن ميخواند مثل آن است كه نبوّت در سينه و بين دو پهلويش قرار گرفته است و فقط با وحى نميشود.

ابو سعيد خدرى از على 7 نقل ميكند كه فرمود: حاملان قرآن در دنيا دانايان و عارفان بهشتيانند در روز قيامت. و نيز امير المؤمنين فرمود: كسى كه باسلام داخل شود در حالى كه فرمانبر و مطيع است و قرآن را آشكارا بخواند براى اوست در هر سال دويست دينار از بيت المال مسلمانان و اگر در دنيا بطور كامل باو داده نشود روز قيامت كه احتياج بيشترى بآن دارد بطور كامل خواهد گرفت، اين روايت كه بيان شد چون قطره ايست از دريا كه براى رعايت اختصار و از باب نمونه بدانها اكتفاء نموديم‌

. فن هفتم‌

در ذكر آنچه براى خواننده قرآن مستحبّ است:

براء بن عازب ميگويد: رسول اكرم فرمود قرآن را زينت دهيد با صداى خودتان. نيز حذيفة بن يمان از آن حضرت نقل ميكند كه فرمود: قرآن را با لحن و صوت عرب بخوانيد مبادا آن را با لحن اهل فسق و يهود و نصارى قرائت كنيد و قومى پس از من خواهند آمد كه در خواندن قرآن آن را ميكشند مانند ترجيع و كشيدن آواز و ترجيع تاركان دنيا در سرورشان و ترجيع نوحه گران، دل اينان و كسانى كه دلباخته آنها شده‌اند بهمين طرز خواندن خوش و فريفته شده است.

علقمة بن قيس ميگويد: من در قرآن خوش آواز بودم. عبد اللَّه بن مسعود بدنبال من ميفرستاد كه بر او بخوانم من وقتى از خواندن فارغ ميشدم ميگفت باز بخوان پدر و مادرم فدايت باد زيرا من از رسول خدا شنيدم كه فرمود: حسن صوت و خوب خواندن، زينت قرآن است.

انس بن مالك از رسول اكرم نقل ميكند كه فرمود: براى هر چه زينتى است و زينت قرآن صداى خوش است.