پس كلام خويش را بصورت خطاب به پيامبر قرار داد و منظور اهل بيت او است زيرا كه هيچيك از مسلمانها ستايش كننده پيامبر را دچار اشتباه نميداند و داد و فرياد در زيادى مدح او ندارد.

پس مثل اينكه فرموده: آيا نميدانى اى انسان كه سلطنت آسمانها و زمين از آن خداوند است زيرا كه او هستى دهنده آنها و هر چه در آنها است.

(وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ ...)- و نيست براى شما غير از خدا كسى كه قيام بامر شما كند و مددكار شما باشد.

كسى كه خطاب در آيه را متوجه شخص پيامبر ميداند عقيده دارد كه ضمير «جمع» در اين جمله بعنوان تعظيم و بزرگ شمردن ارزش او است، و كسى كه خطاب را متوجّه او و مؤمنين و يا متوجه خصوص مؤمنين ميداند معناى جمله را چنين نظر ميدهد: آيا نميدانيد اى مردم كه غير از خدا كسى كه قيام بامر شما كند و يا در امور شما را يارى نمايد نداريد

. [سوره البقرة (2): آيه 108]

(أَمْ تُرِيدُونَ أَنْ تَسْئَلُوا رَسُولَكُمْ كَما سُئِلَ مُوسى‌ مِنْ قَبْلُ وَ مَنْ يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالْإِيمانِ فَقَدْ ضَلَّ سَواءَ السَّبِيلِ (108))

[ترجمه‌]

آيا اراده داريد كه از پيامبر خود بخواهيد مانند آنچه را از موسى خواستند، و هر كه كفر را بايمان تبديل كند از راه راست گمراه شده است.

شرح لغات:

تسئلوا ...- پرسش نمائيد.

[1] زبان در ستايش تو ستيزه كرد و اگر چه در باره تو داد و فرياد زياد شده است و گفته شد كه از حد بيرون رفتى و ليكن من ميانه روى نمودم و اگر چه گويندگان مرا معيوب شمرند، تو تنها پاكيزه شده و در نسبت مهذب هستى اگر نسب بر قوم تو ريزش كند.