خداوند بتمام امور است.

و آنهايى كه عقيده دارند قرآن نميتواند بسبب سنت قطعيه نسخ شود باين آيه شريفه استدلال نموده‌اند از نظر اينكه خداوند اتيان بآيه بهتر را بخود نسبت داده و ميفرمايد: «نأت» در حالى كه سنت باو اضافه داده نميشود و سپس فرموده:(أَ لَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ) و چاره‌اى نيست از اينكه منظور چيزى باشد كه از لحاظ قدرت در انحصار خداوند باشد و آن تنها قرآن معجز است.

ليكن عقيده صحيح اين است كه قرآن بسبب سنت قطعيّه ميتواند نسخ شود و معناى‌(بِخَيْرٍ مِنْها) اين است كه از نظر دين مصلحت بيشتر و از لحاظ پاداش ثواب زيادتر در آن وجود داشته باشد، و اضافه اتيان بخداوند در سنت هم صحيح است زيرا كه آن با وحى خدا و دستور او صورت ميگيرد و اضافه آن بخداوند مانند اضافه كلام است باو، و آخر آيه دلالت دارد بر اينكه خداوند ميتواند آيه‌اى را بيك آيه نافعتر و داراى مصلحت بيشتر نسخ كند و فرقى نميكند كه ناسخ قرآن باشد و يا سنت.

آنچه از آيه استفاده ميشود

اين است كه قرآن محدث است- و قديم نيست- و علاوه قرآن با خداوند مغايرت دارد- و يك چيز نيستند- زيرا كه قديم نميتواند نسخ شود و علاوه خداوند براى آن مثل و مانند ثابت كرده بنحوى كه خود ميتواند آن را ايجاد كند، و هر چيزى كه در دائره قدرت آمد عنوان فعل دارد و فعل نميتواند قديم باشد.

ارتباط اين آيه با آيات گذشته‌

على بن عيسى ميگويد: ارتباط اين آيه با آيات گذشته از اين نظر است كه خداوند در آيه گذشته فرمود: كافرين از اهل كتاب و مشركين دوست ندارند خيرى از جانب خداوند براى شما فرستاده شود از اين رو خداوند در اين آيه فرمود كه هميشه خير براى شما نازل و بر خلاف انتظار آنان پيوسته چيزى كه داراى مصلحت بيشتر خواهد بود فرستاده خواهد شد.

ابو مسلم ميگويد: چون خداوند عيوب يهود را بيان نمود و آنچه را كه‌