تفسير:

(وَ لَنْ يَتَمَنَّوْهُ أَبَداً بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ...)- و هرگز آرزوى آن را نخواهند داشت بسبب آنچه مرتكب شدند.

خداوند از همان گروهى كه در آيه گذشته دستور آرزوى مرگ در صورت راستگويى در باره آنان صادر شد حكايت ميكند و ميفرمايد كه هرگز آرزوى مرگ نخواهند كرد بسبب آنچه مرتكب شده‌اند.

حسن و ابو مسلم ميگويند: منظور از(بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ) معاصى و نافرمانيها و زشتيها و تكذيب كتاب آسمانى و پيامبر خدا است كه مرتكب شده‌اند.

ابن جريج ميگويد: مقصود: كتمان او صفات نبى اكرم است- كه در تورات ذكر شده- و انگيزه اينكه به «يد» نسبت داده شد با اينكه آنان هر چه كردند بوسيله زبان كردند اين است كه عرب در اين قبيل موارد كلمه «يد» بكار ميبرد مثلًا ميگويد: «هذا ما كسبت يداك» در صورتى كه دست كارى انجام نداده و بسبب زبان حاصل شده و علّت اين است كه چون اكثر جنايات بوسيله دست واقع ميشود از اين جهت هر جنايتى بدست نسبت داده ميشود و اگر چه از آن صادر نشده باشد.

(وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ ...)- و خداوند ستمكاران را ميداند.

علّت اينكه ستمكاران را باين جهت- دانستن خدا- اختصاص داد در صورتى كه خداوند عالم بهر كسى است چه ستمكار باشد و چه نباشد آن است كه منظور ترساندن و باز داشتن آنان است از ستمگرى همانطور كه انسان بديگرى ميگويد: من آشنايى بعمل تو دارم، كه منظور ترساندن و جلوگيرى است.

و برخى گفته‌اند: معناى اين جمله اين است: كه خداوند آگاه است از موجباتى كه آنان را از آرزوى مرگ بازداشته و از آنچه در دل پنهان كردند از كتمان حق در حالى كه بيشتر آنان ميدانند كه راه باطل را مى‌پيمايند.

از پيامبر اكرم روايت است: كه اگر يهود آرزوى مرگ ميكردند ميمردند و جايگاه خويش را در آتش مشاهده ميكردند، پس خداوند فرمود هرگز آرزوى مرگ‌