بگو اي محمد به يهود آنچه كه از راه ايمان مأموريت پيدا ميكنيد اگر عبارت از بقتل رساندن پيامبران خدا و تكذيب كتب آسمانى و انكار مقررات و دستورات الهى باشد بسيار بد است، و منظور از ايمان آنان تصديق بآن چيزى است كه خيال كردند نسبت بآن چيز از كتاب خدا تصديق نمودند زيرا كه گفتند: ما ايمان ميآوريم بآنچه بر خود ما نازل شد.

(إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ ...)- اگر شما ايمان داشته باشيد.

بتورات همانطورى كه خيال مى‌كنيد، و اين جمله دلالت دارد بر اينكه كتاب آسمانى تورات هيچگاه دستورى بر خلاف خداوند نسبت بافعال و اعمال آنان ندارد و مأموريت آنان (بكشتن انبياء و نظائر آن) از جانب خواهشهاى نفسانى و آراء فاسده آنها است‌

. [سوره البقرة (2): آيه 94]

(قُلْ إِنْ كانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الْآخِرَةُ عِنْدَ اللَّهِ خالِصَةً مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ (94))

[ترجمه‌]

بگو: اگر دار آخرت و بهشت از نزد خدا بشما اختصاص يافته و مردم بهره‌اى ندارند پس آرزوى مرگ كنيد اگر راستگويانيد.

شرح لغات‌

خالصة ...- صاف و بى آلايش.

فتمنّوا ...- آرزو كنيد.

تفسير:

خداوند باز در مقام محاجّه با يهود بر آمد بنحوى كه دانشمندان و بزرگان آنان را رسوا كرد و آنان را به حكم عادلانه دعوت نمود و فرمود:

بگو اى محمّد بآنان اگر بهشت بشما اختصاص دارد و ساير مردم يا خصوص محمّد و يارانش بهره‌اى از آن ندارند همانطور كه ادّعا كرديد:(لَنْ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ كانَ هُوداً أَوْ نَصارى‌)[1] و در گفتار خويش:(نَحْنُ أَبْناءُ اللَّهِ وَ أَحِبَّاؤُهُ)[2] و اينكه‌

[1] سوره بقره آيه 105 داخل نميشود در بهشت مگر يهود و نصارى.

[2] سوره مائده آيه 21 ما فرزندان و دوستان خدا هستيم.