(وَ قَفَّيْنا مِنْ بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ‌): و از پى او پيغمبران فرستاديم.

پيامبرى بعد از پيامبر كه هر كدام روش اوّلى را پيروى ميكرد و ميخواند مردم را بوحدانيت خداوند تعالى و بر طبق مقرّرات او عمل نمودن، زيرا كه جميع پيمبرانى كه بعد از موسى آمدند تا زمان عيسى همه پيروى از موسى نموده و مردم را بپاى داشتن كتاب تورات و انجام دادن دستورات آن ميخواندند.

(وَ آتَيْنا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّناتِ ...)- و عيسى پسر مريم را معجزات و ادلّه روشن داديم.

معجزاتى كه مردم را به پيامبرى او هدايت ميكرد مانند زنده كردن مردگان و خوب كردن كسى كه كور است و يا پيسى دارد.

برخى گفته‌اند: منظور از «بيّنات» كتاب انجيل و احكام و مقررات آن و آياتى كه روشن كننده حلال و حرام است ميباشد.

(وَ أَيَّدْناهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ ...)- و توانايى داديم او را بواسطه روح القدس، قتاده و سدى و ضحاك و ربيع ميگويند منظور از روح القدس جبرئيل است.

چرا جبرئيل روح القدس ناميده شد؟

در آن چند احتمال است.

1- همانطور كه روح بدن را زنده ميكند جبرئيل با ادلّه و معجزاتى كه همراه دارد اديان را زنده ميكند.

2- چون جنبه روحانيت او غالب است از اينرو او را روح خوانند و سائر ملائكه اگر چه نيز چنين‌اند ليكن اين امتياز اسمى از نظر شرافت براى جبرئيل است.

3- چون خداوند او را از پيش خود هستى داد و پدرى وجود نداشت از اينرو او را روح القدس ناميدند.

ابن زيد ميگويد: منظور از روح القدس كتاب انجيل است همانطور كه خداوند قرآن مجيد را روح ناميده و فرموده:(وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا)[1]

[1] سوره 42 آيه 52 و همچنين وحى كرديم بتو قرآن را از امر ما.