متعدّدى بود جايى براى پرسش آخر باقى نمى‌ماند زيرا هيچگونه اشتباهى در كار نبود چه دستور اوّل در مورد كشتن گاوى بود كه هيچ امتيازى در آن راه نداشت و دستور دوّم در مورد گاوى بود كه از نظر سنّ امتياز و دستور سوّم در باره گاوى كه از لحاظ رنگ خصوصيت داشت پس در اين صورت جاى هيچگونه اشتباهى نبود.

و توبيخى كه خداوند در آخر آيات از آنان ميفرمايد دليل بر اين نيست كه چند دستور وجود داشته و آنان نافرمانى دستور اوّل را كرده‌اند، زيرا كه توبيخ در برابر كوتاهى و يا تأخير انجام پس از بيان تامّ بوده است‌

. [سوره البقرة (2): آيات 72 تا 73]

(وَ إِذْ قَتَلْتُمْ نَفْساً فَادَّارَأْتُمْ فِيها وَ اللَّهُ مُخْرِجٌ ما كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ (72) فَقُلْنا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِها كَذلِكَ يُحْيِ اللَّهُ الْمَوْتى‌ وَ يُرِيكُمْ آياتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (73))

[ترجمه‌]

بياد آوريد وقتى كه نفسى را كشتيد و يكديگر را در آن متهم كرده و نزاع برپا كرديد و خداوند رازها را كه پنهان ميداشتيد آشكار فرمود.

پس دستور داديم: پاره از اعضاء آن گاو را بر بدن كشته زنيد تا به بينيد خداوند چگونه مردگان را زنده مى‌كند و قدرت كامله خويش را بشما آشكار مى‌سازد شايد كه فكر كنيد و حقيقت را دريابيد.

شرح لغات‌

ادّارأتم ...- نزاع و اختلاف كرديد.

مخرج ...- آشكار كننده.

تفسير

(وَ إِذْ قَتَلْتُمْ نَفْساً ...)- و هنگامى كه نفسى را كشتيد.

در ارتباط اين آيه بآيات گذشته و يا آيه بعدى دو احتمال است:

اوّل: اين آيه از نظر معنى تقدّم بر آيات گذشته دارد بطورى كه پرسش از موسى و جواب او بعد از جريان كشتن و اختلاف كردن است و مانند اين تقدم و تأخر در قرآن و شعر زياد ديده ميشود.