5- اختلاف كلمة كه صورت و معنا را تغيير ميدهد- مانند: «طلع منضود»- و يا «طلح منضود» 6- اختلاف در جلو و عقب بودن كلمات مانند:(وَ جاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ) يا- «و جاءت سكرة الحق بالموت».

7- اختلاف در زياد و كمى كلمات- مانند- «وَ ما عَملَتْ ايْدِيَهُمْ» يا(وَ ما عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ) شيخ طوسى ميگويد: اين وجه زيباتر و بهتر است زيرا از ائمه 7 وارد شده است كه در مورد اختلاف قراء كدام را ميتوان خواند.

دوم- دسته‌اى ديگر از دانشمندان، هفت حرف را بر معانى و احكامى كه قرآن بنظم در آورده حمل نموده‌اند نه الفاظ و بعقيده برخى از آنان آن معانى عبارتند از وعده، وعيد، امر، نهى، جدل، قصص و مثل، ابن مسعود از رسول اكرم صلى اللَّه عليه و اله نقل ميكند كه آن حضرت فرموده: قرآن بر هفت حرف نازل شد: زجر (نهى) امر، حلال، حرام، محكم، متشابه و امثال، ابو قلابه نيز از آن حضرت نقل ميكند كه فرموده: قرآن بر هفت حرف نازل شد: امر، زجر، ترغيب، ترهيب، جدل، قصص و مثل.

بعضى ديگر معانى را: ناسخ، منسوخ، محكم، متشابه، مجمل، مفصل، و تأويل آنچه جز خدا كسى نميداند گرفته‌اند

. فن سوم‌

در بيان اجمال و خلاصه‌اى از معناى «تفسير و تأويل» كه در اين كتاب سخن بدانها كشانده ميشود.

تفسير

روشن كردن مراد است از لفظ، و تأويل بازگرداندن يكى از دو محتملات است بآنچه مطابق ظاهر باشد و نيز تفسير بيان مطلب است.