[سوره البقرة (2): آيه 61]

(وَ إِذْ قُلْتُمْ يا مُوسى‌ لَنْ نَصْبِرَ عَلى‌ طَعامٍ واحِدٍ فَادْعُ لَنا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِها وَ قِثَّائِها وَ فُومِها وَ عَدَسِها وَ بَصَلِها قالَ أَ تَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنى‌ بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ اهْبِطُوا مِصْراً فَإِنَّ لَكُمْ ما سَأَلْتُمْ وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْكَنَةُ وَ باؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كانُوا يَكْفُرُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذلِكَ بِما عَصَوْا وَ كانُوا يَعْتَدُونَ (61))

[ترجمه‌]

(ياد آوريد) آن گاه كه گفتيد اى موسى ما ديگر بيك نوع خوراك صبر نتوانيم كرد از خدايت بخواه تا آنچه زمين ميروياند مانند سبزى و خيار و گندم و عدس و پياز براى ما بيرون آرد موسى گفت چگونه پست را با بهتر عوض ميكنيد؟ بشهرى فرود آئيد كه هر چه خواستيد مهيا است و ذلت و خوارى بر آنان (يهود) مقرر شد و بغضب خدا مبتلى شدند زيرا آيات خدا را انكار و پيامبران را بنا حق ميكشند از اين جهت كه نافرمانى كردند و تجاوز پيش گرفتند (61)

شرح لغات‌

طعام ...- آنچه استفاده غذايى از آن ميشود كه مناسب و سازگار با ذائقه است و طعم بضم «طاء» بمعناى خوردن و طعم بفتح «طاء» بمعناى مزه است كه با قوه چشايى احساس ميگردد.

واحد ...- يك جور، مبدء اعداد است كه خود، قابل تجزيه نيست.

ادع ...- بخوان از دعا كه همان خواندن و خواستن است و فرق آن با امر از نظر شأن و مرتبه گوينده است كه اگر عالى است امر و فرمان، و اگر پائين‌تر است «دعا» و درخواست ميباشد.

تنبت ...- ميروياند از إنبات كه اصل آن، اظهار است و روئيدنى چون از زمين بيرون آمد و ظاهر ميگردد بآن، نبات گفته‌اند.

بقل ...- هر سبزى كه ساقه ندارد و از دانه ميرويد.

قثاء ...- بضم و كسر قاف- خيار.

فوم ...- گندم (بقول ابن عباس و قتاده و سدى و مطابق روايتى از امام باقر 7) گندم و نان (بقول فرّاء و ازهرى) حبوبى كه نان ميشود مثل گندم،