(نَغْفِرْ لَكُمْ خَطاياكُمْ ...)- مى‌بخشيم گناهان شما را و بر پاداش و ثواب نيكو كاران ميافزائيم‌(وَ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ) و يا احسان خود را بر آنان علاوه بر فرستادن منّ و سلوى و سايبانى ابر، اضافه ميكنيم و گسترش ميدهيم.

(فَبَدَّلَ الَّذِينَ ظَلَمُوا ...) كسانى كه ظلم و گناه كردند فرمان خدا را تغيير دادند و غير از آن سخنى را كه بايد بگويند گفتند و بجاى اينكه بگويند «حطه» گفتند حنطه- (گندم) و در هر حال مقصودشان استهزاء و تمسخر بود و نيز مأمور بودند كه خم شده از آن در وارد شوند براى اينكه ناچار باشند بهمين حال داخل شوند در پائين آمده بود ولى آنان باين دستور عمل نكردند و نشسته از در گذشتند.

(فَأَنْزَلْنا عَلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا ...)- ما بر كسانى كه ظلم كردند يعنى بدانچه مأمور بودند عمل نكردند و آن را تغيير دادند عذابى از آسمان نازل كرديم.

(بِما كانُوا يَفْسُقُونَ ...) بدان جهت كه فاسق بودند و گناه كردند.

ابن زيد ميگويد: با بيمارى طاعون در يك ساعت بيست و چهار هزار نفر از بزرگان و پير مردهايشان هلاك شدند و فرزندانشان باقى ماند و در نتيجه علم و عبادت از آنان رفت و از دست دادن افاضل و دانشمندانشان عذابى براى باقيماندگان شد

. [سوره البقرة (2): آيه 60]

(وَ إِذِ اسْتَسْقى‌ مُوسى‌ لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصاكَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَةَ عَيْناً قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُناسٍ مَشْرَبَهُمْ كُلُوا وَ اشْرَبُوا مِنْ رِزْقِ اللَّهِ وَ لا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (60))

[ترجمه‌]

آن گاه كه موسى براى قوم، بجستجوى آب بر آمد پس گفتيم عصاى خود را بر سنگ بزن پس دوازده چشمه از آن جوشيد كه هر گروهى آبخورگاه خود را دانست، از روزى خدا بخوريد و بياشاميد و در زمين به تبهكارى و فساد سركشى نكنيد (60)

شرح لغات‌

استسقاء ...- طلب سيراب شدن.

انفجرت ...- از ماده فجر، شكافتن و كلمه «انبجاس» كه بمعناى اندك اندك بيرون جستن آب است أخص از انفجار ميباشد بنا بر اين، اول، انبجاس است و بعد، فجار.