ميشود و كمترين شفاعتى كه مؤمن كند آنست كه چهل نفر از برادران مسلمان خودش را كه سزاوار آتش‌اند نجات بخشد[1].

از آيه كريمه كه حسرت و ندامت كفار را در روز قيامت از اينكه شفاعت كننده ندارند بيان ميكند باز ميتوان بودن اصل شفاعت را فهميد آيه اينست:(فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ، وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ)[2] (نيست براى ما شفيع و نه دوستى صميمى).

و در حديثى وارد شده است كه:

«لا يقبل اللَّه منه صرفاً و لا عدلًا»

در اينكه عدل و صرف چيست كه خدا آنها را نميپذيرد اين اقوال گفته شده است.

1- صرف بمعناى عمل و عدل فداء (بقول حسن).

2- صرف مستحبّ، و عدل واجب (اصمعى).

3- صرف- حيله، و عدل فداء (ابو عبيده).

4- صرف فداء، و عدل بودن مردى در جاى ديگرى (كلبى).

(وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ‌)- وقتى خدا بخواهد آنان را عذاب كند كمك و يارى نخواهند شد تا از عذاب نجات يابند.

[سوره البقرة (2): آيات 49 تا 50]

(وَ إِذْ نَجَّيْناكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذابِ يُذَبِّحُونَ أَبْناءَكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِساءَكُمْ وَ فِي ذلِكُمْ بَلاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظِيمٌ (49) وَ إِذْ فَرَقْنا بِكُمُ الْبَحْرَ فَأَنْجَيْناكُمْ وَ أَغْرَقْنا آلَ فِرْعَوْنَ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ (50))

[ترجمه‌]

(بياد آوريد) هنگامى كه شما را از ستم فرعونيان نجات داديم كه سخت‌ترين شكنجه‌ها را بشما، روا ميداشتند پسرانتان را سر ميبريدند و زنانتان را زنده نگاه ميداشتند و در اين همه سختى و بلاء آزمايشى بزرگ بود از طرف پروردگار شما. (49) و هنگامى كه دريا را براى شما شكافتيم و شما را نجات داده ولى فرعونيان را غرق كرديم در حالى كه شما ميديديد (50).

[1]

« قال النبى‌ انى اشفع فاشفع و على يشفع فيشفع و اهل بيتى يشفعون فيشفعون و ان أدنى المؤمنين شفاعة ليشفع فى اربعين من اخوانه كل قد استوجب النار»

.

[2] آيه 101 از سوره شعراء.