بيان پايان دوره‌هاى حياتى انسان است نه آنكه مرگ خود، نعمتى باشد.

اين نكته نيز از اين آيه استفاده ميشود كه كفر و الحاد را خداوند از بندگانش نخواسته چه، اگر آن را مى‌خواست و سبب بوجود آمدن آن بود مى‌بايست كفر را بخود اضافه كند و بكفار نسبت ندهد در حالى كه آن را بكافران نسبت ميدهد:(كَيْفَ تَكْفُرُونَ بِاللَّهِ)

. [سوره البقرة (2): آيه 29]

(هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ ما فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً ثُمَّ اسْتَوى‌ إِلَى السَّماءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيمٌ (29))

[ترجمه‌]

او خدايى است كه هر چه در زمين است براى شما آفريد و پس از آن بخلقت آسمان پرداخت و هفت آسمان بر فراز يكديگر برافراشته و او بهمه چيز دانا است (29)

شرح لغات‌

خلق- از ماده خلق بمعنى آفرينش روى اندازه گيرى معيّن و دقيق.

جميعاً- از جمع (همه) ضميمه كردن در برابر تفرّق و پراكندگى.

استوى- راست و مستقيم نمود (از تسويه) در برابر كجى.

سبع- يعنى هفت و سَبُع كه به حيوانات درنده گفته ميشود از همين ماده است و به مناسبت آنكه قدرت آن بيشتر از حيوانات مى‌باشد و گويى هفت برابر قدرت حيوانات ديگر است.

العليم- عالم (دانشمند) و مبالغه و زيادى را ميرساند.

تفسير

پس از آنكه آيات گذشته در باره زنده شدن مردگان مطالبى را بيان كرد كه براى مشركين عجيب و باور نكردنى جلوه مى‌نمود اين آيات خلقت آسمان و زمين را پيش كشيد تا به آنان بفهماند كه قدرت و توانايى خداوند بيش از آن است كه آنان تصوّر ميكنند.

و فرمود كه: او (خدا) تمام موجودات زمين را بخاطر شما (شش) آفريد تا