در سال‌هاى پس از انقلاب همچنان موضوع انجمن حجّتيه مطرح بوده و تا كنون كه نزديك به 24 سال از انقلاب مى‌گذرد، هرازچندى، برخى جناح‌ها باز هم از نفوذ انجمن حجّتيه سخن مى‌گويند. [1]

نيز ن. ك: بهائيت، انتظار.

محل بيرون آوردن تورات و انجيل واقعى از آن در عصر ظهور

شهرى در روم باستان بوده كه به دست يونانيان در سال 300 پيش از ميلاد مسيح عليه السّلام بنا شده و هم‌اكنون جزو قلمرو كشور تركيه است. اين شهر، در روزگار قديم از جهت ثروت، علم و تجارت، يكى از سه شهر بزرگ كشور روم محسوب مى‌شد. [2]كه داراى موقعيتى سرسبز، نهرهاى آب خوش‌گوار و مركز تجارت آسياى غربى و نزد يونانيان به انطاكيه زيبا و ملكه شرق مشهور بود. نصارا از شهر انطاكيه با وصف شهر خدا، شهر شاهى و مادر شهرها ياد مى‌كردند؛ زيرا نخستين شهرى بود كه اهل آن همگى به حضرت مسيح عليه السّلام و به دين نصارا گرويدند. پولس و برنابا آن‌جا به تبليغ اشتغال داشتند. شهر انطاكيه پيش از اسلام، محل درگيرى بين قوم‌ها و پيروان اديان يهود، نصارا و بت‌پرستان بوده است. [3]

اين شهر، افزون بر آن‌كه در پاره‌اى از آيات مورد اشاره قرار گرفته، در برخى روايات-به ويژه در روايات مهدويت- بدان توجه شده است. شايد ذكر «انطاكيه» در روايات مهدويّت، وجود رابطه تنگاتنگ بين حضرت مهدى عليه السّلام و مسيح عليه السّلام است.

در روايات مربوط به حضرت مهدى عليه السّلام، آن محل، سرزمينى معرفى شده است كه حضرت مهدى عليه السّلام پس از ظهور، از غارى در آن سرزمين، تورات و انجيل را بيرون مى‌آورد و با يهود و نصارا با آن استدلال مى‌كند. [4]پيامبر