در پايان، گفتنى است مخفى بودن زمان ظهور حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف، داراى حكمت‌هاى فراوانى است؛ از جمله:

1. زنده نگه داشتن روح اميد و انتظار در جامعه در طول غيبت حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف؛

2. معنا پيدا كردن امتحان شيعيان در عصر غيبت؛

3. غافلگير كردن مخالفان و دشمنان.

از آن‌جا كه يكى از دليل‌هاى غيبت حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف تلاش دشمنان براى نابودى آن حضرت بود، روشن بودن زمان ظهور، دشمنان را براى از بين بردن و مقابله با آن حضرت آماده مى‌سازد؛ در حالى كه نامعلوم بودن و ناگهانى بودن زمان ظهور، باعث غافلگيرى دشمنان خواهد شد.

امام خمينى رهبر انقلاب نه فقط تعيين ادعاى نزديك بودن ظهور را نپذيرفته‌اند بلكه به نوعى چنين ذهنيتى را نيز مردود دانسته‌اند:

از غيبت صغرا تاكنون كه بيش از هزار سال مى‌گذرد و ممكن است صد هزار سال ديگر بگذرد و مصلحت اقتضاء نكند كه حضرت تشريف بياورد، در طول اين مدت مديد احكام اسلامى بايد زمين بماند و اجراء نشود؟ ! . . . . [1]

مرحوم آيت اللّه شيخ جواد تبريزى -يكى مراجع معاصر تقليد-نيز در اين‌باره مى‌گويد:

بايد زمينه را مساعد كنيد كه اگر غيبت، صد هزار سال هم طول بكشد، عقايد مردم خراب نشود.

فردى بود هرروز مى‌گفت: «حضرت مى‌آيد؛ ظهور نزديك شده» يك بار گفت: «سه ماه ديگر حتما آقا مى‌آيد.» سه ماه بعد گفتيم: «چه شد؟» گفت: «بداء حاصل شد!» [2]

ناگفته نگذارم برخى با مطرح كردن ظهور صغرا، بر اين باورند ظهور آن حضرت بسيار نزديك است.

همگان بر اين اميد هستيم كه چنان باشد؛ اما هيچ دليل روايى محكمى بر آن وجود ندارد. و تشبيه آن، با غيبت صغرا نيز نادرست است.

نيز ن. ك: ظهور.