دوم، به عنوان نماز حضرت مهدى عليه السّلام مشهور شده است، نقل‌هاى نخست از بزرگان نشان مى‌دهد نماز امام زمان عليه السّلام همان نمازى است كه ابتدا قطب راوندى نقل كرده است و آنچه محدث نورى نقل كرده نماز مستحبى است كه به ناحيۀ مقدسه منسوب است.

نيز ن. ك: مسجد جمكران.

رهبران جامعه از سوى امام غايب در غيبت صغرا

در غيبت صغرا چهار سفير يا نايب خاص، درخواست‌هاى مردم را به حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف و نيز نامه‌ها و توقيعات آن حضرت را به مردم مى‌رساندند و خود به زيارت ايشان نايل مى‌شدند. در آغاز نيابت خاص، جايگاه سفارت براى مردم روشن نبود. فقط عدۀ اندكى از خواص و وكيلان، با نايب آن حضرت در ارتباط بوده، مسايل مورد نياز خود را با او در ميان مى‌گذاشتند؛ امّا پس از گذشت زمان، با تلاش‌هاى خالصانه وكيلان، نيابت خاص، حضرت نزد شيعيان، جايگاه خود را يافت.

بنابراين ارتباط شيعيان با نوّاب خاص در دوره‌هاى نخست، به طور عمده به واسطۀ وكيلان بود. به اين صورت كه مردم، خواسته‌هاى خود را با وكيلان در ميان مى‌گذاشتند يا وجوهات شرعى خود را به آنان مى‌پرداختند. وكيلان نيز آن‌ها را به سفير و نايب امام عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف منتقل مى‌كردند و با واسطۀ سفير، از ناحيۀ مقدسه پاسخ پرسش‌هاى خود را مى‌گرفتند. با روشن شدن جايگاه نوّاب خاص، برخى شيعيان به صورت پنهانى توانستند به طور مستقيم با آنان تماس برقرار كنند. اين كار، به طور عمده از زمان دومين نايب آغاز شد و ادامه يافت.

برخى فعاليت‌هاى نايبان خاص بدين قرار بود:

ولادت آخرين ذخيرۀ الهى به صورت پنهانى صورت گرفت و جز اندكى از شيعيان، آن حضرت را در دوران پدر بزرگوارش نديده بودند و ترديدهايى ميان شيعيان پديد آمده بود؛ ازاين‌رو، يكى از مسؤوليت‌هاى