نفس زكيه

از مدعيان مهدويت

وى محمّد بن عبد اللّه، معروف به نفس زكيه، است. مادرش هند، دختر ابو عبيدة بن عبد اللّه [1]بود. برخى از خاندان او و فرقه جاروديه، وى را مهدى موعود [2]دانسته‌اند. او در سال 145 ق [3]ادعاى مهدويّت كرد و به وسيلۀ منصور دوانيقى كشته شد. جالب اين‌كه پدر او نيز با پسرش به عنوان مهدى بيعت كرده است. [4]

نفس زكيه، نخستين كسى از علويان است كه در روزگار عباسيان، قيام كرد و معاصر امام صادق عليه السّلام بود [5]وى از بيعت با منصور خوددارى كرد. محمّد، ميان خاندان خويش، از همه برتر و در علم و دانش كتاب خدا، از همگان داناتر بود.

شجاعت، بخشش، صلابت و ساير مزاياى او از همگان بيشتر بود؛ ازاين‌رو پيروانش شك نداشتند كه او همان مهدى موعود است.

نيز ن. ك: مدعيان مهدويت.

از برخى روايات استفاده مى‌شود هر يك از معصومان عليهم السّلام به نمازى خاص سفارش نموده، بدان تأكيد مى‌كردند؛ يكى از اين نمازها، نماز حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف است.

قطب الدين راوندى (م 573 ق) در الدعوات [6]نماز حضرت حجت را همانند نماز صبح مى‌داند؛ با اين تفاوت كه در هرركعت إِيّٰاكَ نَعْبُدُ وَ إِيّٰاكَ نَسْتَعِينُ صد مرتبه تكرار مى‌شود و پس از نماز صد بار صلوات فرستاده مى‌شود.

از سيد بن طاوس (م 664 ق) در جمال الاسبوع نيز اين‌گونه نقل شده است.

. . . نماز حضرت حجت دو ركعت است كه در هرركعت، تا «اياك