پشت سر او نماز گزارد و زمين به نور پروردگارش روشن شود. . .» [1]

مسلمانان به پيروى از قرآن كريم عيسى بن مريم عليها السّلام او را آن‌گونه كه هست، بنده وارسته و شايسته خدا و پيامبر بزرگ او مى‌شمارند و همان گونه كه قرآن بارها او را به پاكى، طهارت و قداست و احترام ياد مى‌كند، وى را تجليل مى‌كنند. به نظر مى‌رسد به سبب اهميت اين موضوع و شكوه و شخصيت والاى آن حضرت است كه او -به ارادۀ خدا و براى تقويت حركت جهانى و نجات‌بخش امام مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف-در عصر ظهور و قيام آن حضرت، از آسمان فرود مى‌آيد.

به دليل اهميت اين موضوع است كه روايات بسيارى در اين‌باره از پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم و خاندان وحى و رسالت عليهم السّلام رسيده و در آن، به فرود آمدن عيسى عليه السّلام و اقتداى او به امام مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف و تصديق و تأييد آن اصلاح‌گر بزرگ عصرها و نسل‌ها، تصريح شده است. [2]

بنابراين مى‌توان گفت يكى از حكمت‌هاى فرود آمدن آن حضرت در قيام امام مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف، تقويت حركت جهانى آن حضرت و اعتراف و تصديق به حقانيت آن وجود گرانمايه و امامت او است؛ به ويژه كه حضرت عيسى عليه السّلام به امام مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف اقتدا مى‌كند و به امامت او نماز مى‌گزارد و امامت جهانى و آسمانى، او را تصديق و تأييد مى‌كند.