شام يا نصف شب يا وقت بانگ خروس يا صبح؛ مبادا كه ناگاه آمده، شما را در خواب يابد و آنچه من به شما مى‌گويم، به همه مى‌گويم بيدار باشيد. [1]

چنانچه پدر در ذات خود زندگانى دارد، به پسر نيز داده است كه او در ذات خود زندگانى داشته باشد و قدرت به او داده است كه هم حكم‌رانى بكند، به علت آن‌كه فرزند انسان است. [2]

كسى كه در آموزه‌هاى يهوديان موعود ياد شده

يهوديان كه خود را پيروان حضرت موسى عليه السّلام مى‌دانند، منتظر موعودند.

در آثار دينى يهود و سفرهاى تورات و ديگر كتاب‌هاى انبياى آنان، همواره به موعود اشاره شده است. از آن‌جايى كه يهوديان، به حضرت مسيح عليه السّلام ايمان نياوردند، بالطبع موعود آنان هنوز ظهور نكرده است. اگر در آثار مقدس يهودى تأمل شود، چهره سه موعود، در آن‌ها ترسيم مى‌گردد:1. حضرت مسيح عليه السّلام 2. حضرت محمد صلّى اللّه عليه و اله و سلّم 3. حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف.

با اين حساب، انتظار، در يهوديت كيفيتى ويژه مى‌يابد و چون اين قوم، نه به حضرت مسيح عليه السّلام و نه به حضرت محمد صلّى اللّه عليه و اله و سلّم نگرويدند، بايد برابر مسألۀ موعود و انتظار، بسيار حساس و نگران باشند و از اين همه اشاره‌ها و بشارت- هاى موجود در كتاب‌هايشان، به سادگى و غفلت نگذرند. آنان بايد از ديگران منتظرتر باشند و بيشتر به انتظار و آمادگى براى ظهور فكر كنند.

البته تكاپوى آشكار يهوديان در دوران حاضر و فعاليت‌هاى آن‌ها در بازسازى هيكل سليمان و آماده ساختن بيت المقدس براى آمدن منجى، مى‌تواند دليلى بر اين مدعا باشد؛ هرچند اين ديدگاه، داراى انحرافى آشكار است!

اينك نام چند كتاب از كتاب‌هاى يهوديت و عهد عتيق كه در آن‌ها سخنانى درباره موعود آمده است، همراه بخش‌هاى مورد نظر ذكر مى‌شود: [3]