شده است. [1]

دربارۀ وظايف و مسؤوليت‌هاى منتظران، سخن‌هاى بسيارى گفته شده است؛ اما به اختصار مى‌توان گفت وظايف انسان‌ها در اين دوران به دو دسته تقسيم مى‌شود:

اين وظايف، در سخنان معصومان عليهم السّلام در شمار تكاليف عصر غيبت ياد شده است؛ امّا ويژۀ اين دوران نيست و لازم است در همۀ زمان‌ها انجام شود.

شايد ذكر آن‌ها در شمار وظايف دوران غيبت براى تأكيد بوده است.

برخى از اين وظايف، بدين قرار است:

امام صادق عليه السّلام خطاب به فضيل فرمود:

امام خود را بشناس كه اگر شناختى، دير و زود شدن اين امر، آسيبى به تو نخواهد رساند. . . . [2]

امير مؤمنان على عليه السّلام در اين‌باره فرمود:

پيشوايان، مديران الهى بر مردمند و رؤساى بندگان اويند. هيچ‌كس جز كسى كه آن‌ها را بشناسد و آن‌ها نيز او را بشناسند وارد بهشت نخواهد شد و جز كسى كه آن‌ها را انكار كند و آن‌ها نيز او را انكار كنند، داخل دوزخ نشود. . . . [3]و [4]

يكى از وظايف مهم ما در هرعصر و زمان، محبت و دوستى با اهل بيت پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم در جايگاه دوستان خداوند سبحانه و تعالى است. در دوران غيبت واپسين پيشواى معصوم، به سبب پنهان‌زيستى امام، ممكن است عواملى انسان را از اين وظيفۀ مهم دور سازد؛ ازاين‌رو در روايات، سفارش شده است كه بر محبت به آن انوار مقدس پايدار باشيم.

فراموش نكنيم اين محبت، دستور پروردگار متعال است. سال‌ها پيش از