آن را بررسى كند و يافته‌هاى جديدى را در جاى‌جاى كتاب قرار دهد و آن را با گسترش و افزايش چشمگيرى، به پژوهشگران تقديم دارد. اين كتاب اينك در سه مجلد با امتيازهاى افزون‌ترى، از جهت شمار روايات و بحث‌هاى ارائه شده، منتشر شده است.

در فرهنگ مهدويت، منتظر به انسانى گفته مى‌شود كه با تمام وجود، در انتظار آمدن آخرين حجّت الهى به سر مى‌برد. در روايات معصومان عليهم السّلام به فضايل و نيز وظايف منتظران توجه شده است كه به آن مى‌پردازيم:

از نگاه آيات و روايات برترين انسان‌ها كسانى هستند كه با رفتار خود اسباب رضايت و خشنودى پروردگار جهانيان را فراهم مى‌آورند.

از پاره‌اى روايات استفاده مى‌شود به سبب شرايط ويژه‌اى كه بر مردمان عصر انتظار حاكم است، اگر آن‌ها منتظر راستين باشند، مورد خشنودى خداوند بوده جايگاه بسيار ارزشمندى خواهند داشت. امام سجّاد عليه السّلام در اين‌باره فرمود:

مردم زمان غيبت آن امام كه به امامت و منتظر ظهور او معتقد هستند، از مردم هرزمانى برترند؛ زيرا خداوند سبحانه و تعالى، عقل و فهم و معرفتى به آن‌ها داده است كه غيبت نزد آنان به منزلۀ مشاهده است. . . . [1]

از مهم‌ترين آرزوهاى تمام نيكان عالم، حضور در دورانى است كه در آن، اثرى از فساد، بيداد و تباهى نباشد. اين فضيلت، آن‌گاه به كمال خود مى‌رسد كه در زمان ظهور در نزديك‌ترين موضع به رهبر قيام، يعنى در جايگاه فرماندهى كه همانا خيمه آن حضرت است، حاضر باشد.

امام صادق عليه السّلام در وصف منتظران راستينى كه زمان ظهور را درك نمى‌كنند، فرمود:

هركس از شما از دنيا برود، در حالى كه بر منتظر اين امر است،