عقيده صحيح بر اثر ناتوانى جسمى يا ضعف مالى و ديگر عوامل براى آن‌ها ممكن نباشد، مستضعف هستند.

اين‌ها كسانى‌اند كه حق را تشخيص داده‌اند؛ اما خفقان محيط، اجازه عمل و اقدام را از آنان سلب كرده است. به تعبير ديگر، كسانى‌اند كه نيروهاى بالفعل و بالقوه دارند اما از ناحيه ظالمان و جباران، سخت در فشار قرار دارند. با اين حال برابر بند و زنجير كه بر دست و پاى آنان نهاده‌اند، ساكت و تسليم نيستند و پيوسته تلاش مى‌كنند دست جباران و ستمگران را كوتاه سازند و آيين حق و عدالت را برپا كنند.

خداوند سبحانه و تعالى به چنين گروهى، وعدۀ يارى و حكومت در زمين داده است و در قرآن كريم فرموده است:

و خواستيم بر كسانى كه در آن سرزمين فرودست شده بودند منّت نهيم و آنان را پيشوايان [مردم] گردانيم، و ايشان را وارث [زمين] كنيم.

بدون ترديد هرگز در اين آيات، سخن از يك برنامه موضعى و خصوصى مربوط به بنى اسرائيل نيست؛ بلكه بيانگر قانون كلى براى همۀ عصرها و قرن‌ها و همۀ اقوام و جمعيت‌ها است. اين بشارتى براى همۀ انسان‌هاى آزاده و خواهان عدل است.

نمونه‌اى از تحقّق اين مشيت الهى، حكومت بنى اسرائيل و زوال حكومت فرعونيان بود و نمونه كامل‌تر آن، حكومت پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و اله و سلّم و يارانش بعد از ظهور اسلام بود؛ حكومت پابرهنه‌ها و تهيدستان باايمان و مظلومان پاكدل كه پيوسته از سوى فرعون‌هاى زمان خود، مورد تحقير و استهزا و تحت فشار و ظلم و ستم بودند. سرانجام خداوند سبحانه و تعالى به دست همين گروه، دروازه‌هاى قصرهاى كسراها و قيصرها را گشود و آنان را از تخت قدرت به زير آورد و بينى مستكبران را به خاك ماليد.

گسترده‌ترين نمونۀ آن ظهور حكومت حق و عدالت در تمام كرۀ زمين، به وسيلۀ حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف