او را دستگير كرده و به قتل رساندند؛ بدين‌گونه شيعيان از شرّ او راحت شدند. [1]اين اتفاق، سال 323 ق رخ داد. [2]

از مدعيان دروغين نيابت حضرت مهدى عليه السّلام

محمد بن نصير نميرى، يكى از رقباى محمد بن عثمان بود كه نيابت وى را قبول نداشت و خود مدعى نيابت بود. شيخ طوسى، در اصحاب امام جواد عليه السّلام دو بار از او نام برده و هيچ شرحى دربارۀ او نداده است. [3]و علامۀ حلى نيز، دو جا از او نام برده، مى‌نويسد:

محمد بن نصير نميرى كسى است كه امام هادى عليه السّلام او را لعن كرده است.

در جاى ديگر مى‌نويسد: ابن غضائرى دربارۀ او گفته است:

محمد بن نصير از نگاه علمى، از فضلاى بصره بود [و از نظر عقيدتى] ضعيف بود. فرقۀ «نصيريه» را او تأسيس كرده و به او منسوب است. [4]

در رجال كشى نيز شرح حال او مطرح است. به نظر مرحوم كشى امام هادى عليه السّلام سه نفر را لعن كرده كه يكى از آن‌ها محمد بن نصير نميرى است. [5]در جاى ديگر از عبيدى نقل مى‌كند:

امام عسكرى عليه السّلام-بدون اين‌كه من چيزى از او بپرسم-نامه‌اى برايم فرستاد و در آن نامه، از محمد بن نصير نميرى و حسن بن محمد بن باباقمى، اعلان انزجار كرده، فرمود:

«تو و همۀ دوستداران ما، از آنان دورى جوييد و من آن‌ها را لعن مى‌كنم و لعنت خدا نيز بر آن‌ها باد! آنان از نام ما سوءاستفاده كرده و اموال مردم را مى‌خورند و فتنه انگيزى مى‌كنند. آنان ما و شيعيان ما را اذيت كردند. خداوند سبحانه و تعالى آن‌ها را اذيت كند و آنان را در فتنه‌اى كه ايجاد كرده‌اند، مغلوب و نابود سازد.» [6]