محل بيعت مهدى عليه السّلام-ركن و مقام
محل ظهور مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف-مسجد الحرام
محل قتل نفس زكيه-ركن و مقام
محمد

از نام‌هاى حضرت مهدى عليه السّلام

حضرت مهدى عليه السّلام بيشتر با لقب ياد مى‌شود، در برخى روايات نام‌هايى براى آن حضرت ذكر شده است.

يكى از اين نام‌ها محمد است. بر خلاف معمول، در رواياتى چند گفته شده است نام بردن آن حضرت به اين نام جايز نيست. البته اين، در حالى است كه برخى روايات به روشنى از آن حضرت با اين نام ياد كرده است.

اين روايات متعارض، سبب ديدگاه‌هاى مختلفى شده است؛ گروهى با استناد به روايات حرمت، بردن اين نام را ممنوع و حرام دانسته‌اند؛ عده‌اى جواز را مقيد به زمان غير از تقيه و ترس دانسته و برخى نيز با استناد به رواياتى كه در آن‌ها نام آن حضرت به صراحت ذكر شده است، قائل به جواز شده‌اند؛ بنابراين مى‌توان مستند روايى ديدگاه‌هاى فوق را چنين بيان كرد:

1. رواياتى كه حرمت را مربوط به هرزمان و هرمكان دانسته است؛

2. رواياتى كه حرمت را تا زمان ظهور حضرت مهدى عليه السّلام دانسته است؛

3. رواياتى كه نام بردن را فقط در شرايط تقيه و ترس بر آن حضرت جايز نمى‌داند؛

4. رواياتى كه بدون هيچ قيدى، نام بردن را جايز مى‌داند و امامان عليهم السّلام و يارانشان نيز در آن‌ها به نام آن حضرت تصريح كرده‌اند.

روايات دستۀ اول را مى‌توان به گروه‌هايى چند تقسيم كرد:

1-1. نام بردن حضرت با نام مخصوص برابر كفر است: امام صادق عليه السّلام فرمود:

صاحب اين امر، كسى است كه جز كافر، نام او را به اسم خودش نبرد. [1]