اثنا عشرى

پيروان دوازده امام مشخص پس از پيامبر خاتم صلّى اللّه عليه و اله و سلّم

«اثنا عشرى» يا «دوازده امامى» پر جمعيت‌ترين فرقه‌هاى شيعه هستند.

آنان معتقد به دوازده امامند كه با حضرت على عليه السّلام آغاز مى‌شود و به محمد بن حسن مهدى آل محمد صلّى اللّه عليه و اله و سلّم ختم مى‌گردد. شيعه با بهره‌مندى از برهان‌هاى عقلى و آموزه‌هاى آفتابگون پيشوايان معصوم عليهم السّلام، بر اين باور است كه در هرزمان، براى انسان‌ها، ناگزير بايد حجّتى [1]از طرف خداوند سبحانه و تعالى نصب شود. [2]

ايشان دلايل فراوانى از آيات قرآن و احاديث نبوى بر امامت على عليه السّلام اقامه كرده و امامت آن حضرت را به نص صريح، از طرف خداوند دانسته‌اند.

همچنين معتقدند پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلّم از طرف خداوند، تمام امامان دوازدهگانه را معرفى كرده است.

آنان، امامان را مانند پيامبر، ملهم از جانب خدا مى‌دانند و مى‌گويند: امام رياست عامّه دارد و مقام او مافوق بشر عادى است و از آن روزى كه خداوند آدم را آفريد، نور خود را در برگزيدگان خويش-از حضرت نوح، ابراهيم، موسى و عيسى عليهم السّلام گرفته تا به حضرت محمد صلّى اللّه عليه و اله و سلّم، خاتم الانبيا -سرايت داد و از وى آن نور را به اوصياى او، امامان معصوم عليهم السّلام، سريان داد. همان نور و روح خدايى است كه در امام عصر عليه السّلام تجلّى مى‌كند و او را از سطح بشر عادى فراتر مى‌برد و وى را قادر مى‌سازد كه قرن‌ها، بلكه هزاران سال بى‌هيچ گزند و آزار و بدون ضعف و پيرى، با بدن جسمانى كه در بشر عادى موجب كون و فساد است زندگى كند و در زمان مناسب، به امر خداوند از پس پرده غيب ظهور فرمايد. [3]

نيز ن. ك: اماميه، امامت حضرت مهدى عليه السّلام.

از نام‌هاى حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف

در برخى روايات، غير از نام محمد،