نام کتاب : فرهنگ نامه مهدویت نویسنده : سلیمیان، خدامراد جلد : 1 صفحه : 358
از وهب بن جميع نقل شده كه گفت: از حضرت صادق عليه السّلام دربارۀ اين گفته ابليس پرسيدم كه: «"پروردگارا! پس مرا تا روزى كه خلايق برانگيخته شوند، مهلت ده. "خداوند سبحانه و تعالى فرمود:
"البته تو از مهلت داده شدگانى تا به روز و هنگام معلوم"» آن، چه روزى خواهد بود؟ فرمود: «آيا گمان مىكنى آنروز رستاخيز بزرگ است؟ هرگز! بلكه خداوند سبحانه و تعالى او را تا روزى كه قائم ما قيام كند، فرصت داده است. آنگاه [قائم ما]از پيشانىاش او را گرفته، گردنش را خواهد زد. آن هنگام روز وقت معلوم است.» [1]
بعيد نيست مقصود از روايت، اين باشد كه با روشن شدن حقايق در عصر ظهور و رشد بسيار بالاى عقلانى در آن عصر، ديگر مجالى براى اغواى شيطان باقى نخواهد ماند و عملا خلع سلاح و نابود مىشود و اين، پايان مهلت او است. [2]
البته در برخى روايات، هلاكت شيطان به دست پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلّم دانسته شده است. [3]
نيز ن. ك: وقت معلوم.
كمال الدين و تمام النعمة
از منابع روايى مهدويت
نويسندۀ اين كتاب، ابو جعفر محمد بن على بن حسين بن بابويه قمى (م 381 ق) ، مشهور به «شيخ صدوق» است.
زمان ولادت وى در دست نيست، اما ابو جعفر محمد بن على اسود-از رابطان اهل قم با ناحيۀ مقدسه و با نايبان خاص امام زمان عليه السّلام- [4]براى صدوق نقل كرده است: على بن- حسين بن موسى بن بابويه پس از مرگ محمد بن عثمان عمرى از من خواست از ابو القاسم روحى بخواهم از مولايمان صاحب الزمان عليه السّلام بخواهد نزد خداى عزيز و جليل دعا كند به او فرزند پسر عطا كند. محمد بن على اسود گويد: از او درخواست كردم و او