شده اين‌كه شايد اين كنيه با استفاده از اين روايت باشد كه امام صادق عليه السّلام فرمود:

هرگاه راه خود را در سفر گم كردى، بانگ برآور: اى ابا صالح يا اى صالح! خداوند سبحانه و تعالى رحمتش را بر تو فرود آورد! راه را به ما نشان ده. [1]

معروف است برخى از عرب‌هاى شهرى و بيابان‌گرد، پيوسته در توسلات و يارى خواستن‌هاى خود، آن حضرت را به اين اسم مى‌خوانند و شعرا و ادبا نيز در قصيده‌ها و مدح‌هاى خود، از اين كنيه استفاده كرده‌اند. [2]ازاين‌رو در برخى از حكايت‌هاى مربوط به آن حضرت، عنوان «ابا صالح» ياد شده است. [3]

نيز ن. ك: بقية اللّه، حجت، خاتم الاوصيا، صاحب الامر، صاحب الدار، صاحب الزمان، صاحب الغيبه، محمد.

از كنيه‌هاى حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف

در برخى از روايات، ابو القاسم، كنيۀ حضرت مهدى عليه السّلام شمرده شده است. البته دسته‌اى از روايات با اين بيان كه آن حضرت هم‌كنيۀ پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلّم است، به اين كنيه اشاره كرده است. از رسول گرامى اسلام نقل شده است كه فرمود:

«مهدى، از فرزندان من است. نام او نام من و كنيۀ ام كنيۀ من است.» [4]

روشن است كه اين كنيه، از كنيه‌هاى پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم بوده است.

در برخى از روايات نيز از آن، به روشنى ياد شده است. در كمال الدين و تمام النعمة، شيخ صدوق از عقيد خادم نقل كرده است كه آن حضرت، با اين كنيه ياد مى‌شد. [5]

نيز ن. ك: القاب حضرت مهدى عليه السّلام، نام حضرت مهدى عليه السّلام.