در روايات اسلامى آمده است:

ايشان گروهى از ياران حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف در شام هستند [1]و هنگام ظهور آن حضرت، خود را به مكه رسانده با ايشان بيعت مى‌كنند. البته در برخى روايات، «ابدال» همان اوصيا معرفى شده‌اند. از خالد بن هيثم فارسى نقل شده است كه به امام رضا عليه السّلام عرض كرد: «مردم اعتقاد دارند كه بر روى زمين ابدالى هستند؛ ايشان كيانند؟» حضرت فرمود:

راست مى‌گويند. ابدال همان اوصيا هستند كه خداوند سبحانه و تعالى ايشان را بدل پيامبران قرار داد؛ وقتى كه نبوّت با پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به پايان رسيد. [2]

دربارۀ ويژگى اين افراد گفته شده است:

آنان راهبان شب و شيران روز هستند. دل‌هايشان چون فولاد سخت است كه ميان ركن و مقام، با آخرين ذخيرۀ الهى حضرت مهدى عليه السّلام بيعت مى‌كنند. [3]

نيز ن. ك: ياران مهدى عليه السّلام، اوتاد، اخيار، عصائب، زمينه‌سازان ظهور.

از شاهدان نماز حضرت مهدى عليه السّلام بر پيكر امام عسكرى عليه السّلام

«ابو الاديان» از خدمتكاران خانۀ امام حسن عسكرى عليه السّلام بود كه افزون بر حضور در خانۀ آن بزرگوار، سرپرست امور نامه‌هاى آن حضرت و بردن آن‌ها به شهرهاى مختلف نيز بود. او از كسانى است كه روايت شهادت امام عسكرى عليه السّلام و نماز خواندن حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف بر آن حضرت را ذكر كرده است. وى گويد:

من خدمتكار امام حسن عسكرى عليه السّلام بودم و نامه‌هاى او را به شهرها مى‌بردم. در آن بيمارى كه منجر به فوت او شد، نامه‌هايى نوشت و فرمود: «آن‌ها را به مداين برسان.