از منابع اهل سنت در مهدويت

اين كتاب نگارش يوسف بن يحيى بن على بن عبد العزيز مقدسى شافعى (م بعد از 658 ق) است.

عقد الدرر به لحاظ جامع بودن و گستردگى، در نوع خود كم‌نظير و براى كتاب‌هاى بعدى منبع مهمّى بوده است. نگارنده در مقدمۀ كتاب، انگيزۀ نگارش را چنين بيان مى‌كند:

فساد زمان و مشكلات و گرفتارى مردم و نااميد شدن آن‌ها از اصلاح اوضاع و وجود كينه‌ها بين آنان تا قيامت استمرار ندارد و از بين رفتن اين مشكلات، با ظهور و خروج مهدى حاصل مى‌گردد. . . برخى اين مسئله را به طور كلى ردّ مى‌كنند و برخى ديگر نيز گمان مى‌كنند جز عيسى، مهدى‌اى وجود ندارد. نگارنده به تفصيل، اين دو ديدگاه را مردود دانسته، با شواهد كافى غير قابل پذيرش مى‌شمارد و براى تدوين كتاب، احاديث مربوط به حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف را-بدون ذكر اسناد آن- نقل نموده و منابع اصلى آن را بيان مى‌كند. در بيشتر احاديث، از اظهار نظر دربارۀ ضعيف يا صحيح بودن حديث خوددارى و فقط به ذكر آن بسنده كرده است. نگارنده پس از مقدمه‌اى قابل‌توجه، مباحث مهدويّت را در دوازده باب اين‌گونه تنظيم كرده است:

1. فى بيان انّه من ذرية رسول اللّه صلّى اللّه عليه و اله و سلّم و عترته؛

2. فى اسمه و خلقه و كنيته؛

3. فى عدله و حليته؛

4. فى ما يظهر من الفتن الدالة على ولايته؛

5. فى أنّ اللّه تعالى يبعث من يوطىء له قبل امارته؛

6. فى ما يظهر له من الكرامات فى مدة خلافته؛

7. فى شرفه و عظيم منزلته؛

8. فى كرمه و فتوته؛

9. فى فتوحاته و سيرته؛

10. فى انّ عيسى بن مريم عليه السّلام يصلى خلفه و يبايعه و ينزل فى نصرته؛

11. فى اختلاف الروايات فى مدة اقامته؛

12. فى ما يجرى من الفتن فى ايامه و بعد انقضاء مدته.