فضل بن شاذان در كتاب فضايل از پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلّم نقل كرده است:

هركس دوست دارد خداوند سبحانه و تعالى را در حال كمال ايمان و حسن اسلام ملاقات كند، پس بايد حجّت، صاحب الزّمان، قائم، منتظر و مهدى را دوست داشته باشد. [1]

هريك از امامان عليهم السّلام، صاحب زمان خويشند؛ ولى به اعتبار طول عمر فراوان حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف و اين‌كه مدت زمانى بيش‌تر از ساير امامان عليهم السّلام زندگى كرده است، آن حضرت بيشتر به اين لقب شهرت يافته است.

از لقب‌هاى حضرت مهدى عليه السّلام

از القاب حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف كه در روايات معصومان عليهم السّلام به آن اشاره شده «صاحب السيف (صاحب شمشير) است. دربارۀ سلاح حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف هنگام ظهور، صراحتى وجود ندارد؛ ولى ممكن است اين‌گونه روايات را حمل بر ظاهر كرد؛ يعنى آن حضرت، با همان سلاح‌هاى متداول عصر بعثت پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم ظهور خواهد فرمود. در اين صورت، «صاحب السيف» در معناى حقيقى خود به كار مى‌رود؛ اگرچه مى‌توان آن را كنايه از «صاحب القدرة و العظمة» دانست و «سيف» را در اين‌جا به معناى ابزار غلبه و قدرت معنا كرد.

در كتاب كافى نقل شده است:

وقتى از امام صادق عليه السّلام دربارۀ قائم عليه السّلام پرسيدند، آن حضرت فرمود:

همۀ ما قائم به امر خداييم؛ يكى پس از ديگرى، تا زمانى كه صاحب شمشير بيايد. چون صاحب شمشير آمد، امر و دستورى غير از آنچه بوده است، مى‌آورد [-پدرانش مأمور به تقيّه و صبر بودند و او مأمور به جهاد و برانداختن ظلم است]. [2]

گفتنى است اين لقب، همانند بسيارى از القاب ديگر حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف، ويژۀ آن حضرت نيست و