تعيين مى‌شد. گاهى چند وكيل در مناطق كوچك‌تر، تحت سرپرستى وكيلى بودند كه امام يا نايب خاص براى آن‌ها تعيين مى‌كرد. اين وكلا، اموالى را كه بابت وجوهات مى‌گرفتند، به شيوه‌هاى گوناگونى به بغداد، نزد نوّاب مى‌فرستادند و آنان نيز طبق دستور امام، در موارد بايسته به كار مى‌گرفتند.

در مواردى ممكن بود برخى از وكيلان براى يك بار امام زمان عليه السّلام را ملاقات كنند؛ چنان‌كه «محمد بن احمد قطّان» (از وكيلان ابو جعفر، نايب دوم) به ملاقات امام نايل شد؛ [1]اما به طور معمول، آنان تحت نظر نايب خاص امام، انجام وظيفه مى‌كردند. بنابر نقل احمد بن متيل قمى، ابو جعفر، ده وكيل در بغداد داشت كه نزديك‌ترين آنان به وى، حسين بن روح بود [2]كه پس از او نايب سوم شد؛ از ديگر نزديكان وى، جعفر بن احمد بن متيل بود كه از ديد بسيارى، وى جانشين ابو جعفر خواهد بود. از روايتى ديگر، دانسته مى‌شود در قبال اموال داده شده به وكيلان، قبض‌هايى از آنان دريافت مى‌شد؛ امّا از نايب خاص، چنين قبض‌هايى دريافت نمى‌كردند. زمانى كه ابو القاسم، حسين بن روح را به جانشينى برگزيد، دستور داد از وى قبض‌هايى نخواهند. [3]

نيز ن. ك: وكلاى حضرت مهدى عليه السّلام، نيابت خاص، نواب خاص، غيبت صغرا.

زادگاه حضرت مهدى عليه السّلام و مدفن امام هادى و عسكرى عليهما السّلام

«سامرّا» دومين شهرى است كه عباسيان در 120 كيلومترى شمال بغداد، بر كنار شرقى دجله ساختند.

اين شهر از زيارتگاه‌هاى عمده شيعيان و مدفن امام على النقى عليه السّلام و امام حسن عسكرى عليه السّلام است. سردابى كه محل عبادت و استراحت امامان عليهم السّلام و زادگاه حضرت قائم عليه السّلام و محل تشرّف صالحان و ديدار ايشان بوده است، آن‌جا قرار دارد.