اوليا و نمايندگانت جارى شد. . . و آنان را سبب دست‌آويزى به سويت و وسيله‌اى براى خشنودى محضت قرار دادى.

در سومين فراز از اين دعاى شريف، ماجراى تفصيلى قضا و حكم الهى دربارۀ اوليايش بررسى مى‌شود كه در آن، نقطۀ شروع تاريخ بشريت و تحوّلات اساسى و در نهايت، سير تكاملى آن به سوى عصر حاكميت حضرت بقية اللّه عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف كه اوج تقرّب جامعه‌ى بشرى به خداى متعال و هدف نهايى از خلقت است، مورد توجه واقع مى‌شود. اين فراز با عبارت «فبعض أسكنته جنتك» آغاز و با جملۀ «و نحن نقول الحمد للّه رب العالمين» به پايان مى‌رسد.

استغاثه به درگاه حضرت حق، آخرين فراز از دعاى ندبه را به خود اختصاص مى‌دهد:

خدايا! تويى تنها برطرف‌كننده گرفتارى‌ها و سختى‌ها. . . .

لازم به يادآورى است از آنجايى كه برخى در اين دعا و سند آن پرسش‌هايى را مطرح كرده‌اند در پاسخ كتاب‌هاى فراوانى نگاشته شده كه برخى بدين قرارند: فروغ ولايت در دعاى ندبه، اثر لطف اللّه صافى گلپايگانى، موعودشناسى، اثر على اضغر رضوانى، با دعاى ندبه در پگاه جمعه، اثر على اكبر مهدى‌پور.

نيز ن. ك: جمعه، انتظار، منتظر.

دعاى عصر جمعه منسوب به ناحيۀ مقدسه

اين دعا از عمرى نقل شده است؛ اما به دليل جايگاه او كه نايب خاص حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف است مى‌توان نسبت اين دعا به آن حضرت را قوى دانست.

شيخ طوسى در مصباح المتهجد با عنوان «دعاء السمات مروى عن العمرى يستحب الدعاء به آخر ساعة من نهار يوم الجمعة» آورده است. در آغاز اين دعا چنين مى‌خوانيم:

اللهم انى اسألك باسمك العظيم الاعظم. . . .

نيز ن. ك: جمعه، انتظار، منتظر.