به نام شعيب بن صالح در سمرقند و يا نيشابور است. امام سجاد عليه السّلام فرمود:

خروج شعيب بن صالح، پس از عوف سلمى و پيش از خروج سفيانى است. [1]

قطب راوندى نيز روايتى از امام سجاد عليه السّلام نقل كرده است كه فرمود:

پس خروج شعيب صالح از سمرقند است. [2]

شيخ صدوق، خروج او را از نيشابور ذكر كرده است. [3]

از برخى روايات ديگر استفاده مى‌شود او پرچم‌دار حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف و در جايگاه پيش‌قراول آن حضرت انجام وظيفه مى‌كند. [4]

نيز ن. ك: نشانه‌هاى ظهور.

خروج مردى از دشمنان مهدى عليه السّلام از نشانه‌هاى ظهور

مراد از شيصبانى در روايات اهل بيت عليهم السّلام، مردى از بنى عباس يا مردى دشمن اهل بيت عليهم السّلام است؛ زيرا پيشوايان معصوم عليهم السّلام از بنى عباس به بنى شيصبان تعبير مى‌كردند و آن، نام مردى بدكردار يا گمنام است و آن بزرگواران، دشمن خود را به طور كنايه با اين كلمه نام برده‌اند. [5]

شيصبان در لغت، نامى از نام‌هاى ابليس است. پس از آن‌كه قدرت در دست زمينه‌سازان خراسانى و طرفداران آنان قرار مى‌گيرد، شيصبانى در عراق خروج مى‌كند. از جابر جعفى نقل شده است: از ابو جعفر امام باقر عليه السّلام دربارۀ سفيانى پرسيد، حضرت فرمود:

سفيانى خروج نمى‌كند؛ مگر آن‌كه پيش از او شيصبانى در سرزمين كوفان خروج كند. او همچون جوشيدن آب از زمين مى‌جوشد و