شرايط مساعد، نتيجه قابل‌توجهى به بار نياورد.

دوران امامت و حكومت حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف نيز چنين است. مقصود اصلى ابلاغ رسالت الهى و تحقق بخشيدن به حكومت جهانى خداوند سبحانه و تعالى و حاكميت مستضعفان است؛ هر چند در مقايسه با كل تاريخ، ساليانى محدود باشد. افزون بر آن، شيعه با اعتقاد به رجعت، بهترين پاسخ را به محدود بودن مدّت حكومت مهدى عليه السّلام داده است. [1]

از وعده‌هاى الهى در عصر ظهور

اميد به حاكميت انسان‌هاى صالح در آينده‌اى روشن و استقرار عدالت و صلح فراگير و همگانى، امرى فطرى است.

همۀ افراد، بر اساس فطرت ذاتى خود، به اميد آن روزى هستند كه جهان در پرتو هدايت‌هاى انسانى شايسته و با تأييد و عنايت پروردگار هستى، از بيداد و تباهى رهايى يافته، از نابسامانى‌ها، ناامنى‌ها و تيره روزى‌ها خلاص شود و سرانجام به صلح و صلاح برسند.

در بيشتر دين‌ها و مذهب‌هاى جهان، از مصلحى سخن به ميان آمده است كه در آخر الزّمان ظهور كرده و به كژى‌ها و كژروى‌ها پايان خواهد داد و شالودۀ حكومتى جهانى را بر اساس دادگرى، بنيان خواهد نهاد. تمام پيامبران الهى نيز در اين زمينه به مردم باايمان جهان، نويدهاى روشنى داده‌اند.

اين انديشه كه در اسلام با عنوان «مهدويّت» ، شناخته شده است نيز، همچون ديگر اديان، ريشه در كلام پروردگار الهى دارد، ازاين‌رو قرآن به عنوان كتاب آسمانى مسلمانان، با پافشارى تمام، پيروزى نهايى حق بر باطل را به تمام انسان‌ها وعده فرموده، حكومت صالحان و شايستگان را نويد داده است.

مسلمانان با بهره‌مندى از آموزه‌هاى آفتابگون وحى و سخنان نورانى رسول گرامى اسلام صلّى اللّه عليه و اله و سلّم، بر اين باورند: آن انسان بزرگ كه شايستگان را بر گيتى چيره خواهد ساخت كسى نيست مگر رادمردى از سلالۀ آخرين پيامبر الهى يعنى حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف.