ح حجّت
از القاب حضرت مهدى عليه السّلام
حجّت از نظر لغت، به معناى برهان و دليل است كه با آن، حريف را قانع يا دفع كنند و جمع آن حجج و حجاج است. [1]
اين كلمه در قرآن مجيد در موارد مختلفى به كار رفته است؛ از جمله:
تا اينكه براى مردم، پس از فرستادن پيامبران، در مقابل خدا بهانه و حجّتى نباشد و خدا توانا و حكيم است.
و نيز:
بگو برهان رسا (حجّت) ويژه خداوند سبحانه و تعالى است و اگر او مىخواست، قطعا همه شما را هدايت مىكرد.
در ادبيات گفتارى و نوشتارى شيعه، حجت دو مفهوم وصفى
[1] . ر. ك: ابن منظور، لسان العرب، ج 2، ص 228.
[2] . نساء (4) :165.
[3] . انعام (6) :149.