منابع شيعه دربارۀ پايان كار او دو ديدگاه دارند:

يك. وى تا پايان زندگى بر ادعاى دروغين خود پاى فشرده، همچنان خود را امام مى‌دانست.

دو. وى از دعوى دروغين خود دست برداشته، توبه كرد و شيعيان نيز نامش را از جعفر كذّاب به جعفر تائب برگرداندند.

كلينى به نقل از محمد بن عثمان عمرى مى‌گويد: امام دوازدهم عليه السّلام در توقيعى به توبه او تصريح كرده است:

راه جعفر، راه برادران يوسف است [1]كه سرانجام توبه كردند و گناه‌شان بخشوده شد.

وى با وجود زندگى كوتاه، داراى فرزندان بسيارى شد. نوادگان وى چون نسبت خود را به امام رضا عليه السّلام مى‌رساندند، به رضويان شهرت يافتند.

نيز ن. ك: ولادت حضرت مهدى عليه السّلام، توقيع.

روز ظهور مهدى عليه السّلام

جمعه، روز پايانى هفته، مورد احترام مسلمانان و يكى از اعياد مهم آنان است. به عقيدۀ برخى، جمعه از آن‌رو جمعه ناميده شده است كه در آن جهت نماز اجتماع مى‌كنند. [2]

اهميت شب و روز جمعه، در احاديث بسيارى بيان شده و اعمال و ادعيه فراوانى براى آن مقرر گشته است.

از مهم‌ترين اعمال مؤمنان در روز جمعه، توجه به حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف و انتظار فرج آن بزرگوار است. در اين رو، زيارت آن حضرت و دعا براى تعجيل فرج او مستحب است؛ زيرا طبق برخى از روايات و زيارات، اميد ظهور آن حضرت در روز جمعه بيش از ساير روزها است. [3]

امام صادق عليه السّلام در اين‌باره فرموده است:

. . . و قائم ما اهل بيت در روز جمعه خروج مى‌كند. [4]