آ
آخر الزّمان

دورۀ پايانى دنيا و زمان شكل‌گيرى ظهور و حكومت مهدى موعود عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف

«آخر الزمان» تركيبى اضافى و به معناى بخش پايانى زندگى دنيا است. توجه به «آخر الزمان» در فرهنگ بيشتر دين‌ها و آيين‌هاى بزرگ-به ويژه در اديان ابراهيمى- به چشم مى‌خورد. اين توجه در فرهنگ اسلامى از اهميّت ويژه‌اى برخوردار است.

واژۀ آخر الزمان در قرآن به كار نرفته است؛ اما مطالب گوناگونى در بارۀ آن، از آيات قابل استفاده است.

قرآن كريم به طور كلّى، جهانيان را به دو بخش پيشينيان و پسينيان تقسيم كرده [1]و براى هريك ويژگى‌هايى بيان نموده است. به نظر مى‌رسد بتوان پسينيان را بخشى از انسان‌هاى آخر الزمان دانست.

دربارۀ آغاز شكل‌گيرى و چگونگى انجام جهان، سخن روشنى در آيات و روايات به چشم نمى‌خورد؛ اما آن‌گاه كه سخن از دوران آخر الزمان به ميان مى‌آيد، همواره به دو پديدۀ بسيار مهم و بزرگ اشاره مى‌شود: