كوتاه سخن اين‌كه چنين اضافه‌اى پذيرفتنى نيست؛ به خصوص كه احمد بن حنبل با دقتى كه در ضبط حديث دارد، اين حديث را چند بار در مسندش با جملۀ «و نامش نام من است» نقل كرده است.» [1]

از بحث‌هاى گذشته روشن مى‌شود كه تبار امام مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف، به امام حسين عليه السّلام مى‌رسد و ديگر احاديثى كه خلاف اين را مى‌رسانند، ضعيف و بى‌اعتبار بوده، هيچ قرينه‌اى بر صحت آن‌ها در دست نيست. با توجه به نتيجه بحث‌هاى گذشته نيز به دست مى‌آيد:

نقل متواتر نزد مسلمانان نيز همين نتيجه را تأييد مى‌كند. [2]

در روايات آمده پرچم حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف هنگام ظهور، همان پرچم پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلّم است.

امام صادق عليه السّلام فرمود: «معه راية رسول اللّه صلّى اللّه عليه و اله و سلّم؛ همراه او پرچم پيامبر اكرم است.»

آن‌گاه آن حضرت در پاسخ شخصى كه پرسيد: «آيا نزد او است يا اين‌كه براى او آورده مى‌شود؟ فرمود: «بلكه جبرئيل آن را خواهد آورد.»

سپس فرمود: با آن پرچم، بر هيچ [قوم ستمگرى]نمى‌گذرد، مگر آن‌كه خداوند سبحانه و تعالى آن‌ها را هلاك مى‌سازد. [3]

شبيه همين روايت از امام سجاد عليه السّلام نيز نقل شده است. [4]

اهميّت اين امر، به قدرى است كه در غيبت نعمانى بابى تدوين شده است با اين عنوان كه پرچم پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم بعد از جنگ جمل، باز نخواهد شد؛ مگر به دست قائم عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف. [5]

امام صادق عليه السّلام دربارۀ آن پرچم به ابو بصير فرمود:

اى ابا محمد! به خدا سوگند! آن پرچم نه از پنبه است و نه از كتان و نه از ابريشم و نه از حرير. سپس در