فرهنگ نامه مهدویت - سلیمیان، خدامراد

نام کتاب : فرهنگ نامه مهدویت نویسنده : سلیمیان، خدامراد جلد : 1 صفحه : 107

ب
باب (على محمد شيرازى)

از مدعيان ارتباط خاص با امام دوازدهم

«باب» در لغت فارسى به معناى پدر، سزاوار، ملايم، متعارف و حاجب است. در عربى نيز به معناى «در» و «محل ورود و خروج» به كار مى‌رود.

راغب اصفهانى مى‌گويد: محل دخول و ورود به چيزى را باب مى‌خوانند؛ مانند «باب المدينه» يا «باب البيت.» [1]

در روايات فراوانى، از پيشوايان معصوم عليهم السّلام با عنوان «باب اللّه» ياد شده است. [2]در دعاى ندبه مى‌خوانيم:

«أين باب اللّه الّذى منه يؤتى؟» [3]بنابراين باب، يعنى چيزى كه مى‌توان به وسيلۀ آن، به چيز ديگر رسيد. حديث «انا مدينة العلم و علىّ بابها» ؛ [4]بدان معنا است كه به وسيلۀ حضرت على عليه السّلام مى‌توان به شهر علم

[1] . راغب اصفهانى، المفردات، ص 64.

[2] . محمد بن يعقوب كلينى، الكافى، ج 1، ص 145، ح 7؛ و ر. ك: شيخ صدوق، من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 589؛ شيخ طوسى، التهذيب، ج 6، ص 27.

[3] . سيد بن طاوس، اقبال الاعمال، ص 297.

[4] . حر عاملى، وسائل الشيعة، ج 27، ص 34، ح 33146؛ شيخ صدوق، عيون اخبار الرضا عليه السّلام، ج 2، ص 66.

نام کتاب : فرهنگ نامه مهدویت نویسنده : سلیمیان، خدامراد جلد : 1 صفحه : 107

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست