اَللَّهُمَّ اِنَّهُ يَحْجُبُنى عَنْ مَسْئَلَتِكَ خِلالٌ ثَلاثٌ، وَ تَحْدُونى پروردگارا سه خصلت مرا از اينكه چيزى از تو بخواهم بازمىدارد، و يك خصلت مرا به درخواست از
عَلَيْها خَلَّةٌ واحِدَةٌ: يَحْجُبُنى اَمْرٌ اَمَرْتَ بِهِ فَاَبْطَاْتُ عَنْهُ، وَ نَهْىٌ تو ترغيب مىكند، آن سه عبارت است از امرى كه به آن فرمان دادهاى و من در انجامش كندى كردم، و
نَهَيْتَنى عَنْهُ فَاَسْرَعْتُ اِلَيْهِ، وَ نِعْمَةٌ اَنْعَمْتَ بِها عَلَىَّ فَقَصَّرْتُ كارى كه مرا از آن نهى نمودى و به سويش شتافتم، و نعمتىكه بهمن بخشيدى ولى در شكر گزاريش
فى شُكْرِها. وَ يَحْدُونى عَلى مَسْئَلَتِكَ تَفَضُّلُكَ عَلى مَنْ اَقْبَلَ كوتاهى كردم. اما آنچه مرا بر درخواست از تو ترغيب مىكند احسان توست به آنكه با نيّت پاك
بِوَجْهِهِ اِلَيْكَ، وَ وَفَدَ بِحُسْنِ ظَنِّهِ اِلَيْكَ، اِذْ جَميعُ به تو روى آورده، و از طريق خوش گمانى به درگاه تو آمده، زيرا كه تمام احسانهايت از
اِحْسانِكَ تَفَضُّلٌ وَ اِذْكُلُّ نِعَمِكَ ابْتِدآءٌ، فَها اَنَاذا، يا اِلهى، روى تفضّل است، و نعمتهايت همه بىسبب و بدون سرآغاز. اى خداى من اينك منم كه
واقِفٌ بِبابِ عِزِّكَ وُقُوفَ الْمُسْتَسْلِمِ الذَّليلِ، وَ سآئِلُكَ عَلَى به پيشگاه عزتت همچون تسليم شونده ذليل ايستادهام، و با شرم و حيا همچون
نام کتاب : صحیفه سجادیه نویسنده : حسین انصاریان جلد : 1 صفحه : 75