وَ نَفْىَ الْأضْدادِ وَ الْاَنْدادِ وَ الْاَشْباهِ عَنْكَ، وَ اَتَيْتُكَ مِنَ تو و نفى هر گونه شبه يا همتا يا همانند را از وجود مباركت قبول كرده و از همان
الْاَبْوابِ الَّتى اَمَرْتَ اَنْ تُؤْتى مِنْها، وَ تَقَرَّبْتُ اِلَيْكَ بِما راهها كه فرمان دادهاى تا از آن به سويت آيند آمدهام، و تقرب جستم به تو
لايَقْرُبُ اَحَدٌ مِنْكَ اِلاّ بِالتَّقَرُّبِ بِهِ، ثُمَّ اَتْبَعْتُ ذلِكَ با آن وسيلهاى كه كسى جز با تقرب به آن به قرب حضرتت نرسد، و بهدنبال آن دل
بِالْاِنابَةِ اِلَيْكَ، وَ التَّذَلُّلِ وَ الْاِسْتِكانَةِ لَكَ، وَ حُسْنِ الظَّنِّ دادن به تو و خوارى و زارى در برابر و حسن ظن و اطمينان كامل به آنچه را
بِكَ، وَ الثِّقَةِ بِما عِنْدَكَ، وَ شَفَعْتُهُ بِرَجآئِكَ الَّذى قَلَّ ما نزد توست بدرقه كردهام، و اميد به تو را كه كمتر اميدوارى باداشتن آن
يَخيبُ عَلَيْهِ راجيكَ، وَ سَاَلْتُكَ مَسْئَلَةَ الْحَقيرِ الذَّليلِ نوميد مىشود ضميمه آن نمودم، و همانند درخواست شخص - كوچك خوار
نام کتاب : صحیفه سجادیه نویسنده : حسین انصاریان جلد : 1 صفحه : 266