نام کتاب : صحیفه سجادیه نویسنده : حسین انصاریان جلد : 1 صفحه : 139
فيهِ مِنْ قَوْلٍ، اَوْ اَسْرَفا عَلَىَّ فيهِ مِنْ فِعْلٍ، اَوْضَيَّعاهُ لى مِنْ اندازه بيرون رفتهاند، يا در عملى نسبت به من زيادهروى نمودهاند، يا حقى از من ضايع
حَقٍّ، اَوْ قَصَّرا بىعَنْهُ مِنْواجِبٍ، فَقَدْ وَهَبْتُهُ لَهُما، وَ جُدْتُ كردهاند، يا از وظيفه پدر و مادرى در حق من كوتاهى نمودهاند، حق خود را به آنان بخشيدم، و آن را
بِهِ عَلَيْهِما، وَ رَغِبْتُ اِلَيْكَ فى وَضْعِ تَبِعَتِهِ عَنْهُما، فَاِنّى برايشان نثار كردم، و از تو مىخواهم كه وزر و وبال آن را از دوش آنان بردارى، زيرا كه من
لااَتَّهِمُهُما عَلى نَفْسى، وَلااَسْتَبْطِئُهُما فى بِرّى، وَ لااَكْرَهُ ما نسبت بهخود آنان را در كوتاهى حق متهم نمىكنم، و آنان را در مهربانى در حق خودم سهلانگار نمىدانم، و از آنچه دربارهام انجام دادهاند
تَوَلَّياهُ مِنْ اَمْرى يا رَبِّ، فَهُما اَوْجَبُ حَقّاً عَلَىَّ، وَ اَقْدَمُ اِحْساناً ناراضى نيستم اى پروردگار من، زيرا رعايت حق آنان بر من واجبتر، و احسانشان نسبت به من
اِلَىَّ، وَاَعْظَمُ مِنَّةً لَدَىَّ مِنْ اَنْ اُقآصَّهُما بِعَدْلٍ، اَوْ اُجازِيَهُما ديرينهتر، و منّتشان بر من بيشتر از آن است كه از آنان از روى عدل تقاص بكشم، يا نسبت به
عَلى مِثْلٍ، اَيْنَ اِذاً -يااِلهى- طُولُ شُغْلِهِما بِتَرْبِيَتى؟ وَاَيْنَ ايشان معامله به مثل كنم، الهى اگر چنين كنم پس روزگار مديدى كه در تربيت من سپرى كردهاند، و
شِدَّةُ تَعَبِهِما فى حِراسَتى؟ وَ اَيْنَ اِقْتارُهُما عَلىاَنْفُسِهِما رنجهاى زيادى كه در نگاهدارى من تحمّل نمودهاند، و آن همه كه بر خود تنگ گرفتند تا زندگى مرا
لِلتَّوْسِعَةِ عَلَىَّ؟! هَيْهاتَ ما يَسْتَوْ فِيانِ مِنّى حَقَّهُما، وَلااُدْرِكُ گشايشى باشد چه مىشود؟ بدون شك بعيد استكه بتوانند حق خودرا از من دريافت دارند، و من نمىتوانم
نام کتاب : صحیفه سجادیه نویسنده : حسین انصاریان جلد : 1 صفحه : 139