با نویسندگان

همزمان با روز جهانى فلسفه ( روز يكشنبه 29 آبان) دكتر غلامحسين ابراهيمى‌دينانى در سخنرانى خود كه به مناسبت بزرگداشت علامه طباطبايى (ره) برگزار شد، مرحوم علامه طباطبايى را از بزرگ ترين فلاسفه اسلامى در عصر حاضر دانست و در سخنانى از مقام علمى ايشان تجليل كرد. چكيده اى از اظهارات وى را مرور مى كنيم:
شايد بتوان ادعا كرد كه او پس از ملاصدرا، بزرگترين فيلسوف اسلامى است. نمى‌گويم او بى‌نظير بود اما كم‌نظير بود. شايد آثار او كمتر از ديگران بود اما عظمت وى بيش از هر چيز در آزادانديشى او بود.
ما نه تنها به علامه طباطبايى، بلكه به تمام بزرگان گذشته بايد احترام كنيم و شكرگزارشان باشيم زيرا هر يك از آنان بخشى‌از حقيقت را به ما نشان دادند. اگر اين افراد نبودند، بايد از صفر شروع مى كرديم.
هيچ انديشمندى حقيقت مطلق را به ما نشان نمى‌دهد. من مطلق را در پرده مقيد مى‌بينم. هيچ فردى چشم مطلق‌بين ندارد و بنابراين، حقيقت نزد هيچ فردى نيست و افرادى كه ادعا مى‌كنند حقيقت در نزد آنان است، ابلهند. ما نيز به نوبه خود بايد بخشى از حقيقت را عيان كنيم اما اين حقيقت كه ما و تاريخ به كجا مى‌رويم، مشخص نيست.
نمى‌دانم اگر او نبود، ما الان كجا ايستاده بوديم. او با بى‌ادعايى، شاگردان زيادى تربيت كرد. به دليل مخالفتى كه پيش از انقلاب با فلسفه وجود داشت، چندين بار كلاس درس او تعطيل شد اما او بردبارى زيادى از خود نشان داد. ما در آن دوران، كتاب‌هاى فلسفه‌مان را از ترس مخالفان فلسفه پنهان مى‌كرديم.
انديشمندانى مانند علامه طباطبايى و علامه حلى در تمام جهان اسلام يگانه هستند. اگر علامه طباطبايى نبود، معلوم نبود سرانجام من چه مى‌شد، شايد اكنون زنده نبودم. در دوره‌اى كه با وى آشنا شدم، در سرگردانى و حيرانى عجيبى به سر مى‌بردم تا حدى كه شايد كارم به خودكشى مى‌رسيد. علامه طباطبايى لطف پدرانه و استادانه به من داشت.