بسم الله الرحمن الرحیم خداوندا در توفیق بگشا!

صلوات الله و سلامه علی جمیع الأنبیاء والمعصومین،....لا سیّما نبیّنا محمّدٍ و علی أهل بیته الطّاهرین_- علیهم السّلام_- .

شماره12 مجلّه ی اخلاق، تقدیم خداوندان فضل و فضیلت می گردد؛ و هرچند براستی خود را صدر نشین محفل پژوهش نمی بیند، اما امید که قدریافته، به مطالعه ی همانان درآید.

در سخنی که در پیش نوشت شماره پیشین این مجلّه، با خواننده ی ارجمند و صاحبان قلم و پژوهشگران حوزه ی اخلاق رفت، به تلخی از قلّت پژوهش در این حوزه ی معرفتی یادکردیم. اکنون و در این سرمقاله، مقدّمه پیشین را به ذکر دو نکته، می آرایم:

گذشته از ارتباط وثیق علوم با یکدیگر– دست کم در دو حوزه ی کلان «علوم عقلی» و«علوم نقلی»،که تحقیق درهر یک، باعث فراخ شدن عرصه ها در دیگر علوم، پیدایش گزاره های جدید آن ها، و یافتن مدل ها، شیوه ها و پاسخ های نو به پرسش های جدید مي گردد، و از این رو پژوهش در تمامی حوزه های علمی/ معرفتی را ضروری می نماید؛ دلبستگیِ فعّالان در عرصه ی اخلاق به دیگر علوم- و بویژه علوم اسلامی- ما را بر آن می دارد که اندکیِ پژوهش در آن حوزه ها را نیز، به دریغ و اندوه بنگریم و به تلخی یادکنیم و امید به گسترش پژوهش در تمامی شاخه های علوم انسانی/ اسلامی- که حوزه ی علمیِ ماست- ببریم. با اینهمه امّا ، باز نمی توان از تذکّرضرورت پرداختن به پژوهش های اخلاقی، دست کشید؛ چه«فقه الله الاکبر»، تنها حوزه ای است که آثار عملی آن در تمامیاندیشه ها و اعمال یکان یکان افراد سطوح جامعه- از رأس هرم تا تمامی اجزای قاعده ی آن- امکان حضور می یابد، و حتّی «فقه اصغر» را نیز- از فقیهان ومقلَّدان، تا مؤمنان و مقلِّّدان - در پوشش می گیرد. از این رو، مجلّه ی اخلاق هرچند سر در پی ستبری پژوهش در تمامی حوزه های علوم دارد، امّا دل در گرو فراخی بستر پژوهش، در این حوزه ی خاص بسته است.

2- هرچند در برخی از دیگر شاخه های علوم انسانی- همچون علوم سیاسی- ،نمی توان از پیشینه ای وسیع در حوزه ی معرفتیِ شرقی/ اسلامی نشان جست؛ امّا حوزه ی علم اخلاق در دو ساحت:

الف: اندیشه های اخلاق پژوهان پیشین-که بویژه در حوزه ی علوم اسلامی سخت غنی است و بارور- ؛

ب: پژوهش های اخلاقی معاصر و بررسی مدارس اندیشه ی اخلاقی در مغرب زمین، به گونه ای است که می توان بر آن اساس پژوهش هایي استوار قلمبند کرد، و دو حیطه ی اخلاق نظری و عملی را، در فضای نظری و عملیِ جامعه اسلامی، بیش از پیش فعّال نمود؛ و تأثیر این امر در بازپروری، پویایی، سلامت و استحکام تمدن اسلامی-که همگان دل به تجدید آن بسته ایم- نه آن چنان است که نیازی به تذکار داشته باشد.

«مجلّه ی اخلاق» با اتّکا به فضل خداوند متعال، امید می برد که از یاری اصحاب فضیلت و مکرُمت بهره برد، و نقش خود را در این راستا به انجام رساند.

بِِمَنّه و کرمه

سردبیر