روشن كند و در بحث و فتوا، به مسائل متعارف نوشته شده در كتابهاى فقيهان پيشين، بسنده نكند.

2. به باور ما، آيين اسلام، از ويژگيهاى چند برخوردار است، از جمله: جهانى بودن، هميشگى بودن، فراگير بودن نسبت به همه جنبه‌هاى زندگى.

اين آيين، نه در چهارچوب زمان، يا مكانى معين است و نه به گروه، يا طبقه‌اى از ملت، يا نژادى جداى از ديگران اختصاص دارد؛ چه رسول خدا(ص) براى همه مردم، عرب و غير عرب، سياه و سفيد، شرقى و غربى و در هر جا كه باشند و در هر زمان كه بزيند، برانگيخته شده و دعوت او، از سويى دربرگيرنده همه مردم و از سويى ديگر، در برگيرنده همه جنبه‌هاى زندگى آدمى است و براى همه دشواريهاى زندگى، راه حلهايى، فرا روى مى‌نهد.

افزون بر دليل عقل و افزون بر طبيعت اسلام و قوانين آن، دليلهاى نقلى بسيارى بر اين حقيقت دلالت مى‌كنند؛ به ويژه آياتى كه در قرآن مجيد آمده و بر اين مطلب، به روشنى دلالت دارند. اين آيات را مى‌توان در سه دسته جاى داد:

دسته نخست: آياتى كه در آنها، به عموم مكانى و حتى عموم زمانى و آيين اسلام تصريح شده است:

* {إن هو إلاّ ذكرى للعالمين } . (1)

اين كتاب، جز يادآورى براى جهانيان نيست.

* {يا أيها الناس إنّى رسول اللّه‌ إليكم جميعاً } . (2)

اى مردم! من فرستاده خداوند به سوى همه شمايم.

* {و ما أرسلناك الاّ رحمةً للعالمين } . (3)

تو را نفرستاديم، مگر آن كه رحمتى براى جهانيان باشى.

* {كتاب أنزلناه اليك لتخرج الناس من الظلمات إلى النور } (4)

كتابى است كه بر تو فرستاديم، تا مردم را به فرمان پروردگارشان از تاريكيها به روشنايى برى.

* {تبارك الذي نزّل الفرقان على عبده ليكون للعالمين نذيرا } . (5)