صافى را يكى از پرنسخه‌ترين آثار در شرح حديث به شمار آورد. تاكنون نزديك به پانصد دست‌نويس آن در ايران شناسايى شده، حال آن كه تنها هفتاد نسخه خطى از مرآة العقول در ايران مورد شناسايى قرار گرفته است.

3 ـ الحاشية على اصول الكافي، مولى محمدامين استرآبادى (م 1036)، گردآورى: مولى خليل قزوينى (م 1089)، تحقيق: على فاضلى، 1 ج، 268 ص.

اين حاشيه از ابتداى كافى آغاز و تا باب «الدعابة والضحك» در كتاب عشره كافى، ادامه مى‌يابد.

اين اثر پيش از اين با تصحيح همين محقق در جلد هشتم از مجموعه ميراث حديث شيعه، به چاپ رسيده بود و اين چاپ در حقيقت چاپ دوم آن است كه پس از مقابله با نسخه اصل به خط گردآورنده آن مولى خليل قزوينى و همراه اصلاحات و رفع اغلاط است. در پايان، فهرست آيات، احاديث، اعلام، اماكن، فرق و جماعات، كتاب‌ها، وقايع و ايام، اشياء و حيوانات، اصطلاحات و الفاظ مرتبط با آنها، مصادر تحقيق و فهرست مطالب آمده است.

4 ـ الحاشية على اصول الكافي، سيد احمد بن زين العابدين علوى عاملى (زنده در 1050)، تحقيق: سيد صادق حسينى اشكورى، 1 ج، 476 ص.

نويسنده نزد بزرگانى چون شيخ بهايى و محقق داماد شاگردى كرد و دو بار موفق به دريافت اجازه از شيخ بهايى شد. اين حاشيه در عين اختصار در بردارنده نكات دقيق فراوانى است كه براى اولين بار به زيور طبع آراسته شده است.

وى موفق به تدوين آثار فراوان ديگر نيز شد؛ از جمله:

اجوبة الاسئلة النصيريه (سؤالات فلسفى خواجه نصيرالدين طوسى از عبدالحميد خسروشاهى)، بيان الحق و تبيان الصدق (بحثى فقهى در مورد وقف)، تفسير سوره بقره، ثقوب الشهاب فى رجم المرتاب (در رد صوفيه)، مفتاح الشفا (حاشيه بر الهيات شفا)، حاشيه بر من لايحضره الفقيه، رسالة في اصول