در شماره نخست اين سلسه مقالات پس از تعريف عقل گرايى و تعبد گرايى و تبيين جايگاه آن دو در فهم شريعت، نمايى از جدال تاريخى اين دو گرايش در تاريخ كلام اسلام ارائه گرديد و سپس نگاهى به سر گذشت رودر رويى آن دو در فهم شريعت از عصر صحابه و تابعين تا عصر شكلگيرى مذاهب چهارگانه فقه اهل سنّت انداخته شد. در اين شماره گزارشى از اين جدال تاريخى در حوزه فقاهت شيعه از عصر حضور امامان معصوم(ع) تا دوران معاصر ارائه مىشود و در ضمن آن به نحوه شگلگيرى سه مكتب اصحاب حديث، اصحاب عقل و مكتب اعتدال شيخ مفيد در عصر قدماء و نيز سه مكتب اخباريان، ناقدان حديث و مكتب اعتدال وحيد بهبهانى در عصر متأخران اشاره مىگردد.