همراه با دائرة المعارف فقه اسلامى

ابراء(1)

تعريف

معناى لغوى:

ابراء مصدر باب افعال و از ريشه برى‌ء است.

ابن فارس مى‌گويد: «باء، راء و همزه (برى‌ء) دو معناى اصلى دارد كه مشتقات ديگر اين باب به اين دو معنا برمى‌گردند. معناى اوّل آن، ايجاد و پديد آوردن است و معناى دوم آن، دورى از چيزى مى‌باشد. «بُرء» يعنى بهبود يافتن از بيمارى به معناى دوم است. بارأت الرّجل؛ يعنى از او بيزارى جستم و او نيز از من بيزارى جست. بارأتِ المرأة صاحبتها على المفارقة؛ يعنى زن از شوهرش جدا شد و بارأت شريكي و أبرأته من الدَّين و الضمان؛ يعنى عهده شريكم را از بدهكارى و ضمان پاك كردم». (1)